ویژگی های پدر و مادر خوب، چیست؟
ﻫﺪﻑ ﺍﺯ ﻃﺮﺡ ﻣﻮﺿﻮﻉ «ﭘﺪﺭ ﻳﺎ ﻣﺎﺩﺭ ﺧﻮﺏ ﺑﻮﺩﻥ» ﺗﺮﺑﻴﺖ ﻓﺮﺯﻧﺪﻱ ﺳﺎﻟﻢ ﻭ ﺭﺷﺪ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﻃﻮﺭﻱ ﻛﻪ ﻣﻬﺎﺭﺕﻫﺎﻱ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﻴﺎﺯ ﺩﺭ ﺯﻧﺪﮔﻲ ﺑﺰﺭﮔﺴﺎﻟﻲ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﺍ ﺑﺎﺷﺪ.
ﭘﺪﺭ ﻭ ﻣﺎﺩﺭ ﺑﻮﺩﻥ ﻳﻜﻲ ﺍﺯ ﻣﻬﻢﺗﺮﻳﻦ ﻭ ﺩﺭ ﻋﻴﻦ ﺣﺎﻝ ﺩﺷﻮﺍﺭﺗﺮﻳﻦ ﻭﻇﺎﻳﻔﻲ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺑﺎﻟﻎ ﺩﺭﻃﻮﻝ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﺯﻧﺪﮔﻲ ﺧﻮﺩ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ. ﻫﺪﻑ ﺍﺯ ﻃﺮﺡ ﻣﻮﺿﻮﻉ «ﭘﺪﺭ ﻳﺎ ﻣﺎﺩﺭ ﺧﻮﺏ ﺑﻮﺩﻥ» ﺗﺮﺑﻴﺖ ﻓﺮﺯﻧﺪﻱ ﺳﺎﻟﻢ ﻭ ﺭﺷﺪ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﻃﻮﺭﻱ ﻛﻪ ﻣﻬﺎﺭﺕﻫﺎﻱ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﻴﺎﺯ ﺩﺭ ﺯﻧﺪﮔﻲ ﺑﺰﺭﮔﺴﺎﻟﻲ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﺍ ﺑﺎﺷﺪ. ﺍﻛﺜﺮ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﭘﺪﺭ ﻭ ﻣﺎﺩﺭ ﺑﻮﺩﻥ ﺭﺍ ﺑـﺪﻭﻥ ﺁﻣﺎﺩﮔﻲ ﺩﺭ ﺭﻭﻳﺎﺭﻭﻳﻲ ﺑﺎ ﺁﻥ ﭼﻪ ﭘﻴﺶ ﺭﻭﻱ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺁﻏﺎﺯ ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﻣﻬﺎﺭﺕﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺁﺯﻣﺎﻳﺶ ﻭ ﺧﻄﺎ ﻓﺮﺍﻣﻲﮔﻴﺮﻧﺪ. ﭘﺎﺭﻩﺍﻱ ﺍﺯ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻭ ﻧﺤﻮﻩ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻭﻇﺎﻳﻒ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﭘﺪﺭ ﻭ ﻣــﺎﺩﺭ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭﺍﺕ ﺑﻴــﺶ ﺍﺯ ﺣﺪ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﻧﺎﺍﻣﻴﺪﻱ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭﺍﺕ ﻏﻴﺮ ﻭﺍﻗﻊ ﺑﻴﻨﺎﻧﻪ ﻏﺎﻟﺒﺎ ﻭ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻋﺪﻡ ﻛﻔﺎﻳﺖ ﻣﻲﺷﻮﺩ. ﭘﺪﺭ ﻭ ﻣﺎﺩﺭ ﺷﺪﻥ ﻳﻌﻨﻲ ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻦ ﻳﻚ ﻧﻘﺶ ﺟﺪﻳﺪ ﺩﺭ ﺯﻧﺪﮔﻲ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺗﺎ ﺍﻳﻦ ﺯﻣﺎﻥ ﺯﻭﺟﻴﻦ، ﻫﻴﭻ ﮔﺎﻩ ﭼﻨﻴﻦ ﺗﺠﺮﺑﻪﺍﻱ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﻻﺯﻡ ﺍﺳﺖ ﺑﺮﺍﻱ ﺍﻳﻦ ﺗﻐﻴﻴﺮﺍﺕ ﻭ ﺍﻳﻔﺎﻱ ﻧﻘﺶ ﺟﺪﻳﺪ، ﺁﻣﺎﺩﮔﻲ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﺑﺎ ﺁﻥ ﺳﺎﺯﮔﺎﺭ ﺷﻮﻧﺪ. ﺩﺭ ﺯﻳﺮ ﺑﻪ ﺗﻌﺪﺍﺩﻱ ﺍﺯ ﻣﻬﺎﺭﺕﻫﺎﻱ ﺍﺳﺎﺳﻲ ﻛﻪ ﻫﺮ ﻭﺍﻟﺪﻱ ﺑﺮﺍﻱ ﭘﺬﻳﺮﺵ ﻧﻘﺶ ﭘﺪﺭ ﻭ ﻣﺎﺩﺭ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﻧﻴﺎﺯ ﺩﺍﺭﺩ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻣﻲ ﻛﻨﻴﻢ:
ﺭﻭﺵ ﺗﻮﺟﻪ ﻛﺮﺩﻥ
ﺑﺴﻴﺎﺭﻱ ﺍﺯ ﻭﺍﻟﺪﻳﻦ ﺍﻏﻠﺐ ﺑﻪ ﺭﻓﺘﺎﺭﻫﺎﻱ ﻣﺜﺒﺖ ﻓﺮﺯﻧﺪﺷﺎﻥ ﺗﻮﺟﻪ ﻧﻤﻲﻛﻨﻨﺪ، ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﻛﺎﺭ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺳﺒﺐ ﺍﻓﺰﺍﻳﺶ ﺭﻓﺘﺎﺭﻫﺎﻱ ﻣﺜﺒﺖ ﻛﻮﺩﻙ ﻣﻲﺷﻮﺩ ﺑﻠﻜﻪ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﻭ ﻭﺍﻟﺪ ﺭﺍ ﺗﻘﻮﻳﺖ ﻣﻲﻛﻨﺪ. ﺑﺴﻴﺎﺭﻱ ﺍﺯ ﻭﺍﻟﺪﻳﻦ ﻛﻪ ﻛﻮﺩﻛﺎﻥ ﻟﺠﺒﺎﺯ، ﭘﺮﺧﺎﺷﮕﺮ ﻭ ﺗﻤﺮﻛﺰ ﻭ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮﻱ ﺑﻪ ﺑﻲ ﻧﻈﻢ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻣﻌﻤﻮﻻ ﺭﻓﺘﺎﺭﻫﺎﻱ ﻣﻨﻔﻲ ﻛﻮﺩﻛﺸﺎﻥ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺩﻟﻴﻞ ﺑﻪ ﺗﺪﺭﻳﺞ ﻣﻨﻔﻲ ﮔﺮﺍ ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﻛﻤﺘﺮ ﺭﻓﺘﺎﺭﻫﺎﻱ ﻣﺜﺒﺖ ﻛﻮﺩﻙ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﻲﺑﻴﻨﻨﺪ. ﻛﻮﺩﻛﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ ﻛﻪ ﻭﺍﻟﺪﻳﻦ ﺁﻥﻫﺎ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﻪ ﺭﻓﺘﺎﺭﻫﺎﻱ ﻧﺎﻣﻨﺎﺳﺐ ﺁﻥﻫﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﻲﺩﻫﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻧﺪﺭﺕ ﺭﻓﺘﺎﺭﻫﺎﻱ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﺁﻥﻫﺎ ﻣﻮﺭﺩ ﺗﻮﺟﻪ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻲﮔﻴﺮﺩ، ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﻳﻦ ﺑﻪ ﺭﻓﺘﺎﺭﻫﺎﻱ ﻧﺎﻣﻨﺎﺳﺐ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﻲﺩﻫﻨﺪ.
ﺭﺍﻩﻫﺎﻳﻲ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺳﺎﺩﻩ ﺍﻱ ﺑﺮﺍﻱ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺭﻓﺘﺎﺭﻫﺎﻱ ﻣﺜﺒﺖ ﻛﻮﺩﻙ ﻭ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﺍﺯ ﺍﻳــﻦ ﻛﻪ ﺍﻭ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﭘﺪﺭ ﻳﺎ ﻣﺎﺩﺭﺵ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ:
ﺭﻭﺵ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺟﻌﺒﻪ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﺧﻮﺏ
«ﺟﻌﺒﻪ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﺧﻮﺏ» ﺭﻭﺵ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺳﻮﺩﻣﻨﺪﻱ ﺑﺮﺍﻱ ﺗﺎﻳﻴﺪ ﺭﻓﺘﺎﺭﻫﺎﻱ ﻣﺜﺒﺖ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻥ ﺍﺳﺖ. ﻳﻚ ﺟﻌﺒﻪ ﺭﺍ ﺭﻭﻱ ﻳﺨﭽﺎﻝ، ﭘﻴﺸﺨﻮﺍﻥ، ﻣﻴﺰ ﻳــﺎ ﻫﺮ ﺟﺎﻱ ﺩﻳﮕﺮﻱ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﻫﻴﺪ ﻭ ﺭﻭﻱ ﺁﻥ ﺑﻨﻮﻳﺴﻴﺪ: «ﺟﻌﺒﻪ ﺭﻓﺘﺎﺭﺧﻮﺏ». ﻫﺮ ﮔﺎﻩ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﺧﻮﺑﻲ ﺍﺯ ﺳﻮﻱ ﻛﻮﺩﻛﺘﺎﻥ ﺷﺪﻳﺪ (ﻣﺜﻞ ﻫﻤﻜﺎﺭﻱ ﻭ ﺷﺮﺍﻛﺖ ﺑﺎ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ، ﺟﻴﻎ ﻭ ﺩﺍﺩ ﻧﺰﺩﻥ، ﻛﻤﻚ ﺩﺭ ﻛﺎﺭﻫﺎﻱ ﺧﺎﻧﻪ ﻭ ﻏﻴﺮﻩ) ﻳﻚ ﺗﻜﻪ ﻛﺎﻏﺬ ﺑﺮﺩﺍﺭﻳﺪ ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺩﻳﺪﻩ ﺍﻳﺪ ﺭﻭﻱ ﺁﻥ ﺑﻨﻮﻳﺴﻴﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺟﻌﺒﻪ ﺑﻴﺎﻧﺪﺍﺯﻳﺪ. ﺷﺎﻳﺪ ﺗﺮﺟﻴـﺢ ﺑﺪﻫﻴﺪ ﺑﻪ ﻓﺮﺯﻧﺪﺗﺎﻥ ﺑﮕﻮﻳﻴﺪ ﻛﻪ ﻳﻚ ﻛﺎﺭ ﺧﻮﺏ ﺩﺭ ﺟﻌﺒﻪ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻪﺍﻳﺪ. ﺩﺭ ﭘﺎﻳــﺎﻥ ﺭﻭﺯ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎ ﻓﺮﺯﻧﺪﺗﺎﻥ ﺗﻤﺎﻡ ﻛﺎﻏﺬﻫﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺟﻌﺒﻪ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺁﻭﺭﻳﺪ ﻭ ﺑﺨﻮﺍﻧﻴﺪ. ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺷﻮﻳﺪ ﻛﻪ ﻓﺮﺯﻧﺪﺗﺎﻥ ﺗﻮﺟﻪ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻣﺜﺒﺖ ﺧﻮﻳﺶ ﻣﻲ ﻓﻬﻤﺪ ﻭ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﺁﮔﺎﻫﻲ ﺑﻴﺸﺘﺮﻱ ﭘﻴﺪﺍ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ. ﭼﻨﺪ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺍﺯ ﺗﻮﺟﻪ ﻛﺮﺩﻥ، «ﺁﻓﺮﻳﻦ ﺁﺭﺵ ﺟﺎﻥ ﻛﻪ ﺩﺍﺭﻱ ﺑﺎ ﻣﻜﻌﺐ ﻫﺎﻱ ﺳﻔﻴﺪ ﻭ ﺯﺭﺩ ﻳﻚ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺰﺭگ ﺩﺭﺳﺖ ﻣﻲ ﻛﻨﻲ». « ﺁﻓﺮﻳﻦ ﻋﺰﻳﺰﻡ ﻛﻪ ﺍﺳﺒﺎﺏ ﺑﺎﺯﻱ ﻫﺎﻳﺖ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺍﺗﺎﻕ ﺟﻤﻊ ﻛﺮﺩﻱ».
ﺭﻭﺵ ﭘﺎﺩﺍﺵ ﺩﺍﺩﻥ
ﭘﺎﺩﺍﺵ ﺩﺍﺩﻥ ﺑﻪ ﻛﻮﺩﻙ، ﻳﻌﻨﻲ ﺍﻳﻦ ﻛﻪ ﻛﻮﺩﻙ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﻮﺩ ﻛﺪﺍﻡ ﻛﺎﺭﺵ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﻣﻮﺭﺩ ﺗﺎﺋﻴﺪ ﻭﺍﻟﺪﻳﻦ ﺍﺳﺖ. ﭘﺎﺩﺍﺵ ﺩﺍﺩﻥ ﺟﺎﻳﮕﺰﻳﻦ ﺗﻮﺟﻪ ﻛﺮﺩﻥ ﻧﻴﺴﺖ. ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﻭﺍﻟﺪﻳﻦ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻣﺜﺒﺖ ﻛﻮﺩﻙ ﺧﻮﺩ ﺣﺮﻑ ﺑﺰﻧﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺑﻌﻀﻲ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﺍﺯ ﺗﻤﺠﻴﺪ ﻭ ﭘﺎﺩﺍﺵ ﻧﻴﺰ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻛﻨﻨﺪ. ﭘﺎﺩﺍﺵﻫﺎ ﺑﻪ ﺩﻭ ﺩﺳﺘﻪ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻲ ﻭ ﻏﻴﺮ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻲ ﺗﻘﺴﻴﻢ ﻣﻲ ﺷﻮﻧﺪ:
الف - ﭘﺎﺩﺍﺵﻫﺎﻱ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻲ
ﺷﺎﻣﻞ ﭘﺎﺩﺍﺵ ﻫﺎﻱ ﻛﻼﻣﻲ، ﻓﻴﺰﻳﻜﻲ ﻭ ﻓﻌﺎﻟﻴﺘﻲ ﺍﺳﺖ.
ﭘﺎﺩﺍﺵ ﻛﻼﻣﻲ
ﺑﺮﺍﻱ ﻛﻮﺩﻛﺎﻥ ﺧﺮﺩﺳﺎﻝ، ﭘﺎﺩﺍﺵﻫﺎﻱ ﻛﻼﻣﻲ ﻣﻬﻢﺗﺮﻳﻦ ﭘﺎﺩﺍﺵ ﺍﺳﺖ. ﺍﻳﻦ ﭘﺎﺩﺍﺵﻫﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﺗﺸﻮﻳﻖ ﻭ ﺗﻤﺠﻴﺪ ﺍﺯ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻣﻄﻠﻮﺑﻲ ﻛﻪ ﻛﻮﺩﻙ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺍﺩﻩ ﻭ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺁﻥ ﺗﺸﻮﻳﻖ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﺑﺎﺷﺪ. ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﻣﺜﺎﻝ: «ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻛﻪ ﺍﺳﺒﺎﺏ ﺑﺎﺯﻱ ﻫﺎﻳﺖ ﺭﺍ ﺟﻤﻊ ﻛﺮﺩﻱ ﺍﺯ ﺗﻮ ﻣﺘﺸﻜﺮﻡ»
ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻛﻮﺩﻛﺎﻥ ﺩﺭ ﺳﻨﻴﻦ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻣﺪﺭﺳﻪ ﺍﻳﻦ ﺗﻮﺿﻴﺤﺎﺕ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺍﻫﻤﻴﺖ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﻭ ﺑﺎﺯﺧﻮﺭﺩ ﺑﻪ ﻛﻮﺩﻛﺎﻥ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﻮﺩ ﺍﺣﺘﻤﺎﻝ ﻳﺎﺩﮔﻴــﺮﻱ ﺭﻓﺘﺎﺭﻫﺎﻱ ﻣﻨﺎﺳــﺐ ﺩﺭ ﺁﻧﺎﻥ ﺑﻴﺸــﺘﺮ ﻣﻲﺷــﻮﺩ. ﻧﺤﻮﻩ ﺑﻴﺎﻥ ﭘــﺎﺩﺍﺵ ﻫﺎﻱ ﻛﻼﻣﻲ ﺩﺭ ﺗﻘﻮﻳﺖ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻣﺜﺒﺖ ﻛﻮﺩﻙ ﺑﺴــﻴﺎﺭ ﻣﻬﻢ ﺍﺳــﺖ ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺗﻮﺟﻪ ﺷﻮﺩ، ﺍﮔﺮ ﻳﻚ ﺟﻤﻠﻪ ﺗﺸﻮﻳﻘﻲ ﺑﺎ ﻫﻴﺠﺎﻥ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻭ ﺑﺎ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺑﻬﺘﺮﻱ ﺑﻴﺎﻥ ﺷﻮﺩ ﺗﺎﺛﻴﺮ ﺑﻴﺸﺘﺮﻱ ﻣﻲﮔﺬﺍﺭﺩ.
ﭘﺎﺩﺍﺵ ﻓﻴﺰﻳﻜﻲ
ﻫﺮﮔﺎﻩ ﻛﻮﺩﻙ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻣﻄﻠﻮﺏ ﻭ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺍﺩ ﻣﻲ ﺗﻮﺍﻧﻴﺪ ﺑﺎ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺩﺳﺖ ﺍﻭ ﻭ ﻟﻤﺲ ﻛﺮﺩﻧﺶ، ﻳﺎ ﺩﺳﺖ ﺭﻭﻱ ﺷﺎﻧﻪ ﻛﻮﺩﻙ ﮔﺬﺍﺷﺘﻦ، ﺑﻐﻞ ﻛﺮﺩﻥ ﻭ ﺑﻮﺳﻴﺪﻥ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﭘﺎﺩﺍﺵ ﻓﻴﺰﻳﻜﻲ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺗﺸﻮﻳﻖ ﻛﻨﻴﺪ. ﺑﺴﻴﺎﺭﻱ ﺍﺯ ﻭﺍﻟﺪﻳﻦ ﻛﻮﺩﻛﺎﻥ ﻟﺠﺒﺎﺯ ﺑﻪ ﺩﻟﻴﻞ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻣﻨﻔﻲ ﻛﻮﺩﻛﺸﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺗﻤﺎﺱﻫﺎﻱ ﻓﻴﺰﻳﻜﻲ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻛﻮﺩﻙ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﻗﺮﺍﺭ ﻧﻤﻲﻛﻨﻨﺪ، ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﮔﺮﻭﻩ ﺍﺯ ﻭﺍﻟﺪﻳﻦ ﺗﻮﺻﻴﻪ ﻣﻲﺷﻮﺩ ﺑﺮﺍﻱ ﻛﺎﻫﺶ ﭘﺮﺧﺎﺷگرﻱ، ﻟﺠﺒﺎﺯﻱ، ﻧﻖﺯﺩﻥ ﻭ ﺑﻬﺎﻧﻪﮔﻴﺮﻱ ﻛﻮﺩﻛﺸﺎﻥ ﺍﺯ ﭘﺎﺩﺍﺵ ﻫﺎﻱ ﻓﻴﺰﻳﻜﻲ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻛﻨﻨﺪ.
ب - پاداش های غیر اجتماعی
ﺷــﺎﻣﻞ ﺩﺍﺩﻥ ﺍﺷﻴﺎﻱ ﺩﻟﺨﻮﺍﻩ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻳﻚ ﺍﺳﺒﺎﺏ ﺑﺎﺯﻱ ﺍﺳﺖ. ﭘﺎﺩﺍﺵﻫﺎﻱ ﻏﻴﺮﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻲ ﻧﻴﺰ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ ﺗﺸﻮﻳﻖ ﻭ ﺗﻤﺠﻴﺪ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎﺷﺪ. ﺁﻥ ﭼﻪ ﺑﺮﺍﻱ ﻛﻮﺩﻙ ﻣﻬﻢ ﺍﺳﺖ ﺗﻮﺟﻪ ﻭﺍﻟﺪﻳﻦ ﺍﺳﺖ.
ﺑﻪ ﺳﻪ ﺍﺻﻞ ﻣﻬﻢ ﺩﺭ ﭘﺎﺩﺍﺵ ﺩﺍﺩﻥ ﺗﻮﺟﻪ ﻛﻨﻴﺪ:
ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻣﻄﻠﻮﺏ ﭘﺎﺩﺍﺵ ﺑﺪﻫﻴﺪ.
ﺩﺭ ﺍﺑﺘﺪﺍ ﻫﺮ ﺯﻣﺎﻥ ﻛﻪ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻣﻄﻠﻮﺏ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺷﺪ ﭘﺎﺩﺍﺵ ﺑﺪﻫﻴﺪ.
ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﺭﻓﺘﺎﺭﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﻣﻲﺧﻮﺍﻫﻴﺪ ﺍﻓﺰﺍﻳﺶ ﻳﺎﺑﻨﺪ ﭘﺎﺩﺍﺵ ﺑﺪﻫﻴﺪ.
ﺭﻭﺵ ﻧﺎﺩﻳﺪﻩ ﮔﺮﻓﺘﻦ
ﺭﻭﺍﻥﺷﻨﺎﺳﺎﻥ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻛﻪ ﻫﺮ ﺭﻓﺘﺎﺭﻱ ﺑﺎ ﺗﻘﻮﻳﺖ، ﭘﺎﻳﺪﺍﺭ ﻣﻲ ﺷﻮﺩ. ﭘﺲ ﺑﻌﻀﻲ ﺍﺯ ﺭﻓﺘﺎﺭﻫﺎﻱ ﻛﻮﺩﻙ ﺍﮔﺮ ﻧﺎﺩﻳﺪﻩ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﻮﻧﺪ، ﺩﺭ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺗﻘﻮﻳﺖ ﻧﺸــﺪﻩ ﻭ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺗﻜﺮﺍﺭ ﻧﻤﻲﺷﻮﻧﺪ. ﺭﻓﺘﺎﺭﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﻣﻲﺗﻮﺍﻥ ﻧﺎﺩﻳﺪﻩ ﮔﺮﻓﺖ ﻋﺒﺎﺭﺗﻨﺪ ﺍﺯ: ﺟﻠﺐ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺷﻜﻞ ﻧﺎﻣﻨﺎﺳﺐ، ﭘﺎﻓﺸﺎﺭﻱ ﺑﺮ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻛﺎﺭﻱ ﻛﻪ ﻭﺍﻟﺪﻳﻦ ﻣﻮﺍﻓﻖ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ، ﮔﺮﻳﻪ ﻛﺮﺩﻥ ﺑﺮﺍﻱ ﺟﻠﺐ ﺗﻮﺟﻪ، ﻗﺸﻘﺮﻕ ﺭﺍﻩ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻦ، ﺟﻴﻎ ﺯﺩﻥ، ﺑﺤﺚ ﻛﺮﺩﻥ.
ﻫﺮ ﻛﺪﺍﻡ ﺍﺯ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﺑﺎﻻ ﻭﻗﺘﻲ ﺑﺮﺍﻱ ﺍﻭﻟﻴﻦ ﺑﺎﺭ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻣﻲ ﺷﻮﻧﺪ ﺍﮔﺮ ﻫﻴﭻ ﮔﻮﻧﻪ ﻋﻜﺲ ﺍﻟﻌﻤﻠﻲ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺍﻃﺮﺍﻓﻴﺎﻥ ﻧﺒﻴﻨﺪ ﺗﻘﻮﻳﺖ ﻭ ﺗﻜﺮﺍﺭ ﻧﻤﻲ ﺷﻮﻧﺪ. ﭘﺲ ﺭﻭﺵ ﻧﺎﺩﻳﺪﻩ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﻳﻜﻲ ﺍﺯ ﺍﺻﻮﻝ ﻣﻬﻢ ﻓﺮﺯﻧﺪﭘﺮﻭﺭﻱ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺍﺭﺍﻱ ﭼﻨﺪ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺍﺳﺖ:
ﺧﻮﺩﺩﺍﺭﻱ ﺍﺯ ﻫﺮ ﮔﻮﻧﻪ ﺗﻤﺎﺱ ﻓﻴﺰﻳﻜﻲ: ﻣﺜﻞ ﺑﻐﻞ ﻛﺮﺩﻥ، ﺑﻮﺳﻴﺪﻥ، ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺩﺳﺖ ﻛﻮﺩﻙ ﻭ ﺯﺩﻥ ﺭﻭﻱ ﺩﺳﺖ ﺍﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺷﻮﺩ.
ﺧﻮﺩﺩﺍﺭﻱ ﺍﺯ ﻫﺮ ﮔﻮﻧﻪ ﺗﻤﺎﺱ ﭼﺸﻤﻲ: ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﻣﺜﺎﻝ ﺍﮔﺮ ﻛﻮﺩﻙ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻧﺎﻣﻨﺎﺳﺒﻲ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﻲﺩﻫﺪ ﻛﻪ ﺷﻤﺎ ﺗﻤﺎﻳﻞ ﺑﻪ ﻗﻄﻊ ﻭ ﺍﺻﻼﺡ ﺁﻥ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﺩﺍﺭﻳﺪ ﻣﺪﺍﻡ ﺑﻪ ﺍﻭﻧﮕﺎﻩ ﻧﻜﻨﻴﺪ، ﭼﺸﻢ ﻏﺮﻩ ﻧﺮﻭﻳﺪ.
ﺧﻮﺩﺩﺍﺭﻱ ﺍﺯ ﻫﺮ ﮔﻮﻧﻪ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﻛﻼﻣﻲ: ﻣﺜﻼ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻧﻬﻲ ﻛﺮﺩﻥ ﺍﺯ ﺣﺮﻓﻲ ﻛﻪ ﺯﺩﻩ ﻭ ﻳﺎ ﺗﻬﺪﻳﺪﻫﺎﻳﻲ ﻣﺜﻞ: «ﺑﺬﺍﺭ ﺑﺎﺑﺎﺕ ﺑﻴﺎﺩ ﺑﻬﺶ ﻣﻲ ﮔﻢ ﻭ ....»
نکته
* معمولا ﺭﻭﺵ ﻧﺎﺩﻳﺪﻩ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺑﺮﺍﻱ ﺭﻓﺘﺎﺭﻫﺎﻳﻲ ﺍﺳــﺖ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻱ ﺍﻭﻟﻴﻦ ﻳﺎ ﺩﻭﻣﻴﻦ ﺑﺎﺭ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﻲ ﺷﻮﺩ.
* ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻛﺎﺭﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺧﻄﺮﻧﺎﻙ ﻫﺴــﺘﻨﺪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺑﺎﺯﻱ ﻛﺮﺩﻥ ﺑﺎ ﻭﺳﺎﻳﻞ ﺗﻴﺰ ﻣﺜﻞ ﭼﺎﻗﻮ ﺍﻳﻦ ﺭﺍﻫﻜﺎﺭ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﻧﻴﺴﺖ.
* ﻣﻤﻜﻦ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﺍﺑﺘﺪﺍﻱ ﺑﻪ ﻛﺎﺭ ﺑﺮﺩﻥ ﺍﻳﻦ ﺭﻭﺵ، ﺑﺮﻭﺯ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﺭﺍ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻭ ﻳﺎ ﺷﺪﻳﺪ ﺗﺮ ﻛﻨﺪ ﻭﻟﻲ ﺑﻪ ﻣﺮﻭﺭ ﺑﻬﺘﺮ ﻣﻲ ﺷﻮﺩ.
ﺭﻭﺵ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺩﺍﺩﻥ
ﺍﻏﻠﺐ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻣﻲ ﺷﻮﺩ ﻛﻪ ﻭﺍﻟﺪﻳﻦ ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺗﻲ ﺑﻪ ﻛﻮﺩﻛﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﻣﻲ ﺩﻫﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺭﺍﺣﺘﻲ ﻧﻤﻲﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺁﻥ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﻫﻨﺪ. ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺗﻲ ﻛﻪ ﻣﻮﺛﺮ ﻭﺍﻗﻊ ﻧﻤﻲ ﺷﻮﻧﺪ ﺩﺍﺭﺍﻱ ﻳﻜﻲ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺧﺼﻮﺻﻴﺎﺕ ﻫﺴﺘﻨﺪ:
ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺕ ﻣﺘﻌﺪﺩ ﻭ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ: ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻧﻮﻉ ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺕ ﭼﻨﺪﻳﻦ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺩﺭ ﻳﻚ ﺯﻣﺎﻥ ﺑﻪ ﻛﻮﺩﻙ ﺩﺍﺩﻩ ﻣﻲ ﺷﻮﺩ ﻣﺎﻧﻨﺪ: «ﺩﺧﺘﺮﻡ ﺣﺎﻻ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺧﻮﺍﺏ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪﻱ، ﺩﻧﺪﺍﻥ ﻫﺎﻳﺖ ﺭﺍ ﻣﺴﻮﺍﻙ ﺑﺰﻥ، ﻟﺒﺎﺳﺖ ﺭﺍ ﺑﭙﻮﺵ، ﻣﻮﻫﺎﻳﺖ ﺭﺍ ﺷﺎﻧﻪ ﻛﻦ ﺍﺗﺎﻗﺖ ﺭﻭ ﺟﻤﻊ ﻛﻦ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺑﻴﺎ ﺻﺒﺤﺎﻧﻪ ﺑﺨﻮﺭ». ﻳﻚ ﺭﺍﻩ ﻣﻮﺛﺮ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺕ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺑﺨﺶ ﻫﺎﻱ ﻛﻮﭼﻚ ﺗﺮ ﺗﻘﺴﻴﻢ ﻛﻨﻴﻢ ﻭ ﻫﺮ ﺑﺨﺶ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ ﻭ ﺟﺪﺍﮔﺎﻧﻪ ﺍﺯ ﻛﻮﺩﻙ ﺑﺨﻮﺍﻫﻴﻢ ﻛﻪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﻫﺪ.
ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺕ ﻣﺒﻬﻢ: ﺩﺳــﺘﻮﺭﺍﺗﻲ ﻫﺴــﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﻭﺍﺿﺢ ﻧﻴﺴــﺘﻨﺪ . ﻣﺜﻞ ﺍﻳﻨﻜﻪ: «ﺑﭽــﻪ ﺧﻮﺑﻲ ﺑﺎﺵ». ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﻛﻮﺩﻙ ﻣﻤﻜﻦ ﺍﺳــﺖ ﻧﺪﺍﻧﺪ ﻛﻪ واقعا چه چیزی ﺍﺯ ﺍﻭ ﺧﻮﺍﺳــﺘﻪ ﻣﻲ ﺷــﻮﺩ. ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺳــﺖ ﺑﻪ ﻛﻮﺩﻙ ﮔﻔﺘﻪ ﺷــﻮﺩ: ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮﻥ ﺭﺍ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﻛﻦ ﺑﺮﻭ ﺑﺨﻮﺍﺏ. ﻫﺮ ﭼﻪ ﺩﺳــﺘﻮﺭ ﺩﺍﻥ ﺍﺧﺘﺼﺎﺻﻲ ﺗﺮ ﺑﺎﺷــﺪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﺣﺘﻤﺎﻝ ﺩﺍﺭﺩ ﻛﻪ ﻛﻮﺩﻙ ﺁﻥ ﺩﺳــﺘﻮﺭ ﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﻫﺪ.
ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺕ ﺳﻮﺍﻟﻲ: ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺕ ﺍﺯ ﻛﻮﺩﻙ ﺳﺆﺍﻝ ﻣﻲ ﺷــﻮﺩ ﻛﻪ ﺁﻳﺎ ﺍﻳﻦ ﻛﺎﺭ ﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﻲﺩﻫﻲ؟ ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻛﺎﺭﻱ ﺩﺍﺩﻩ ﻧﻤﻲﺷﻮﺩ. ﻣﺎﻧﻨﺪ: «ﺁﻳﺎ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻱ ﺍﻻﻥ ﺣﻤﺎﻡ ﻛﻨﻲ؟» ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﻛﻮﺩﻙ ﻟﺠﺒﺎﺯ ﻣﻲ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﻪ ﺳﺎﺩﮔﻲ ﺑﮕﻮﻳﺪ «ﻧﻪ» ﺍﮔﺮ ﺷﻤﺎ ﻣﻨﻈﻮﺭﺗﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﻭ ﺁﻥ ﻛﺎﺭ ﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﻫﺪ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﻃﻮﺭﻱ ﺑﭙﺮﺳﻴﺪ ﻛﻪ ﺍﻭ ﻗﺪﺭﺕ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﺑﻠﻪ ﻳﺎ ﺧﻴﺮ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻧﻮﻉ ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺕ ﭘﺮﻫﻴﺰ ﻛﻨﻴﺪ ولی اگر واقعا برایتان فرق نمی کند که مثلا ﻛﻲ ﺣﻤﺎﻡ ﻛﻨﺪ ﻫﻤﻴﻦ ﺍﻻﻥ ﻳﺎ بعدا ﻣﻲ ﺗﻮﺍﻧﻴﺪ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﻫﺎﻱ ﺳﺌﻮﺍﻟﻲ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻛﻨﻴﺪ.
ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺗﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺩﻧﺒﺎﻟﺶ ﺩﻟﻴـﻞ ﻭ ﻣﻨﻄﻖ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﻣﻲ ﺷﻮﺩ: ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﻣﺜﺎﻝ: «ﺍﺳﺒﺎﺏ ﺑﺎﺯﻱﻫﺎﺕ ﺭﺍ ﺑــﺮﺩﺍﺭ ﭼﻮﻥ ﻣﺎﺩﺭﺑﺰﺭﮔﺖ ﺑــﻪ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﻣﻲﺁﻳﺪ ﻭ ﺗﻮ ﻣﻲﺩﺍﻧﻲ ﻛﻪ ﺍﻭ ﺧﺎﻧﻪ ﺗﻤﻴﺰ ﺭﺍ ﺩﻭﺳــﺖ ﺩﺍﺭﺩ.» ﺍﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺩﺳــﺘﻮﺭ ﺩﺍﺩﻥ ﻏﻠﻂ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﻮﺛﺮ ﻧﻴﺴﺖ. ﺍﻣﺎ ﺍﮔﺮ ﺑــﻪ ﺍﻭ ﺑﮕﻮﻳﻴﺪ« ﻣﺎﺩﺭ ﺑﺰﺭگ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﻣﻲ ﺁﻳﺪ ﻭ ﺍﻭ ﺍﻻﻥ ﺧﺎﻧﻪ ﻣﺮﺗﺐ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﺩ، ﭘﺲ ﻟﻄﻔﺎ ﺑﺎﺯﻱﻫﺎﻳﺖ ﺭﺍ ﺟﻤﻊ ﻛﻦ»، ﺍﻳﻦ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﻣﻮﺛﺮﺗﺮ ﺍﺳﺖ. ﺑــﺎ ﭘﺮﻫﻴﺰ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻧﻮﻉ ﺩﺳــﺘﻮﺭﺍﺕ ﻭ ﺭﻋﺎﻳﺖ ﻛﺮﺩﻥ ﺍﺻــﻮﻝ ﺯﻳﺮ ﻣﻲﺗــﻮﺍﻥ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺩﺍﺷــﺖ ﻛﻪ ﻛﻮﺩﻙ ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺕ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺍﺣﺘﻤﺎﻝ ﺑﻴﺸﺘﺮﻱ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﻫﺪ:
ﺗﻮﺟــﻪ ﻛﻮﺩﻙ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﺟﻠﺐ ﻛﻨﻴﺪ ﻭ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺩﺍﺩﻥ ﺑﺎ ﺍﻭ ﺗﻤﺎﺱ ﭼﺸﻤﻲ ﺑﺮﻗﺮﺍﺭﻛﻨﻴﺪ.
ﺑﺎ ﺻـﺪﺍﻱ ﻣﺤﻜﻢ ﻭ ﻗﺎﻃﻊ ﺑــﺎ ﻛﻮﺩﻙ ﺻﺤﺒﺖ ﻛﻨﻴﺪ. ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺻﺪﺍﻳﺘﺎﻥ ﺑﻠﻨﺪ ﻭ ﺧﺸﻦ ﻧﺒﺎﺷﺪ.
ﺩﺳﺘﻮﺭﻱ ﺑﻪ ﻛﻮﺩﻙ ﺑﺪﻫﻴﺪ ﻛﻪ ﻭﺍﺿﺢ ﻭ ﺳﺎﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ.
ﺑﻪ ﺟﺎﻱ ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺕ ﻣﻨﻔﻲ، ﺍﺯ ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺕ ﻣﺜﺒﺖ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻛﻨﻴﺪ.(مثلا نگویید ﺑﺎﺷﻪ ﺗﻜﺎﻟﻴﻔﺖ ﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻧﺪﻩ! ﺑﻬﺘﺮﻩ ﺑﮕﻮﻳﻴﻢ ﺑﺮﻭ ﺗﻜﺎﻟﻴﻔﺖ ﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺑﺪﻩ)
ﺍﮔﺮﺩﺳﺘﻮﺭ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺍﺩ ﺑﻪ ﺍﻭ ﭘﺎﺩﺍﺵ ﺩﻫﻴﺪ.
ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺕ ﺳﺎﺩﻩ ﺗﺮﻱ ﻛﻪ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﻫﺴﺘﻴﺪ ﻣﻲ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﻫﺪ ﺷﺮﻭﻉ ﻛﻨﻴﺪ.
ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺗﻘﺎﺿﺎﻳﻲ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﻛﻪ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﻫﺪ. ﺯﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﻛﻮﺩﻙ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺩﻳﺪﻥ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻣﻮﺭﺩ ﻋﻼﻗﻪ ﺧﻮﺩ ﺍﺯﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮﻥ ﺍﺳﺖ ًﻣﺜﻼ ﺯﻣﺎﻥ ﻣﻨﺎﺳﺒﻲ ﺑﺮﺍﻱ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺩﺍﺩﻥ ﻧﻴﺴﺖ.
ﻧﺘﺎﻳﺞ ﺣﺎﺻﻞ ﺍﺯ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﭘﺮﻭﺭﻱ ﻣﺜﺒﺖ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﻭ ﺍﺟﺘﻤﺎع
سلامت جسمانی
ﺍﻳﻦ ﻧﻮﻉ ﺍﺯ ﻣﻬﺎﺭﺕﻫﺎ ﺷﺎﻣﻞ ﻣﻬﺎﺭﺕﻫﺎﻳﻲ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺭﺷﺪ ﺣﺮﻛﺘﻲ ﻭ ﺗﻌﺎﺩﻝ، ﺣﻔﻆ ﺗﻐﺬﻳﻪ ﻣﻨﺎﺳــﺐ، ﻛﻨﺘﺮﻝ ﻭﺯﻥ، ﺳﻼﻣﺖ ﺟﺴﻤﺎﻧﻲ، ﻭﺭﺯﺵ، ﻛﻨﺘﺮﻝ ﺍﺳــﺘﺮﺱ ﻭ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖﻫﺎﻱ ﺗﻔﺮﻳﺤﻲ ﻣﻲﺷﻮﺩ. ﺳــﻼﻣﺖ ﺟﺴﻤﺎﻧﻲ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻧﺰﺩﻳﻚ ﻭ ﻭﺍﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﺳﻼﻣﺖ ﺭﻭﺍﻧﻲ ﺍﺳﺖ.
ﺍﺭﺗﻘﺎﻯ ﻛﻴﻔﻴﺖ ﺯﻧﺪﮔﻲ ﺩﺭ ﻛﻮﺩﻛﺎﻥ
ﺁﻣﻮﺯﺵ ﻣﻬﺎﺭﺕ ﻫﺎﻱ ﺍﺭﺗﺒﺎﻃﻲ ﻭ ﺣﻞ ﻣﺴﺄﻟﻪ، ﺑﺎﻋﺚ ﺍﻓﺰﺍﻳﺶ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﺑﻪ ﻧﻔﺲ ﻭ ﻛﻴﻔﻴﺖ ﺯﻧﺪﮔﻲ ﻛﻮﺩﻛﺎﻥ ﻭ ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ﺗﺤﺼﻴﻠﻲ ﺁﻥﻫﺎ ﻣﻲﺷﻮﺩ.
ﺑﻬﺒﻮﺩ ﺭﻭﺍﺑﻂ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ
ﺍﮔﺮ ﻭﺍﻟﺪﻳﻦ ﻣﻬﺎﺭﺕ ﻫﺎﻱ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﭘﺮﻭﺭﻱ ﺭﺍ ﺑﻴﺎﻣﻮﺯﻧﺪ، ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺑﻬﺘﺮﻱ ﺑﺎ ﻓﺮﺯﻧﺪﺷــﺎﻥ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﺩﺭ ﻧﺘﻴﺠــﻪ ﺩﺭﮔﻴﺮﻱﻫﺎﻱ ﻭﺍﻟﺪﻳﻦ ﺩﺭﺧﺼﻮﺹ ﺷــﻴﻮﻩ ﺻﺤﻴﺢ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﻛﻮﺩﻙ ﻛﺎﻫﺶ ﻣﻲﻳﺎﺑﺪ.
ﻛﺎﻫﺶ ﺳﻮء ﺭﻓﺘﺎﺭ ﺑﺎ ﻛﻮﺩﻛﺎﻥ
ﻛﻮﺩﻛﺎﻥ ﻣﺒﺘﻼ ﺑﻪ ﺍﺧﺘﻼﻝ ﻫﺎﻱ ﺭﻓﺘﺎﺭﻱ ﻣﺸﻜﻼﺕ ﻓﺮﺍﻭﺍﻧﻲ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻱ ﻭﺍﻟﺪﻳﻦﺷﺎﻥ ﺑﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﻣﻲ ﺁﻭﺭﻧﺪ. ﺍﻳﻦ ﻛﻮﺩﻛﺎﻥ ﺭﻓﺘﺎﺭﻫﺎﻳﻲ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﻲﺩﻫﻨﺪ ﻛﻪ ﺗﺎﺛﻴﺮ ﻣﻨﻔﻲ ﺑﺮ ﺍﻃﺮﺍﻓﻴﺎﻥﺷﺎﻥ (ﻭﺍﻟﺪﻳﻦ، ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻭ ﻣﻌﻠﻤﺎﻥ) ﻣﻲﮔﺬﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﻭﺍﻛﻨﺶﻫﺎﻱ ﻧﺎﺧﻮﺷﺎﻳﻨﺪ ﺍﻃﺮﺍﻓﻴﺎﻥ ﺑﻪ ﻛﻮﺩﻙ ﺑﺎﻋﺚ ﺗﻘﻮﻳﺖ ﺑﻴﺸـﺘﺮ ﺭﻓﺘﺎﺭﻫﺎﻱ ﻧﺎﺩﺭﺳﺖ ﻛﻮﺩﻙ ﻣﻲﺷﻮﺩ. ﺑﺮﺍﻱ ﻛﺎﻫﺶ ﺭﻓﺘﺎﺭﻫﺎﻱ ﻣﻨﻔﻲ ﺩﺭ ﻛﻮﺩﻛﺎﻥ ﺑﻪ ﻭﺍﻟﺪﻳﻦ ﺗﻮﺻﻴﻪ ﻣﻲﻛﻨﻴﻢ ﺭﻭﺵﻫﺎﻳﻲ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻘﺎﻟﻪ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﻜﺎﺭ ﺑﺒﻨﺪﻧﺪ.
ﺍﻓﺰﺍﻳﺶ ﺭﺿﺎﻳﺖ ﻭﺍﻟﺪﻳﻦ
ﺁﻣﻮﺯﺵ ﻣﻬﺎﺭﺕ ﻫﺎﻱ ﻓﺮﺯﻧﺪﭘﺮﻭﺭﻱ ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﻛﺎﻫﺶ ﺍﺳﺘﺮﺱ ﻭ ﺍﻓﺰﺍﻳﺶ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩﺑﻪﻧﻔﺲ ﺩﺭ ﻭﺍﻟﺪﻳﻦ ﻣﻲﺷﻮﺩ. ﺍﮔﺮ ﻭﺍﻟﺪﻳﻦ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﻳﺎﺩﮔﻴﺮﻱ ﺑﻬﺒﻮﺩ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﻣﺘﻘﺎﺑﻞ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﺑﻪ ﻳﺎﺩﮔﻴﺮﻱ ﻛﻨﺘﺮﻝ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻛﻮﺩﻛﺎﻥ - ﻭﺍﻟــﺪ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﻧﺪ ﺭﻓﺘﺎﺭﻫﺎﻱ ﻓﺮﺯﻧﺪﺷﺎﻥ ﺑﻪ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺑﻬﺒﻮﺩ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﻭ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﻫﻢ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺭﺿﺎﻳﺖ ﺑﻴﺸﺘﺮﻱ ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ.
ﺭﻭﺵ ﺗﻮﺟﻪ ﻛﺮﺩﻥ
ﺑﺴﻴﺎﺭﻱ ﺍﺯ ﻭﺍﻟﺪﻳﻦ ﺍﻏﻠﺐ ﺑﻪ ﺭﻓﺘﺎﺭﻫﺎﻱ ﻣﺜﺒﺖ ﻓﺮﺯﻧﺪﺷﺎﻥ ﺗﻮﺟﻪ ﻧﻤﻲﻛﻨﻨﺪ، ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﻛﺎﺭ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺳﺒﺐ ﺍﻓﺰﺍﻳﺶ ﺭﻓﺘﺎﺭﻫﺎﻱ ﻣﺜﺒﺖ ﻛﻮﺩﻙ ﻣﻲﺷﻮﺩ ﺑﻠﻜﻪ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﻭ ﻭﺍﻟﺪ ﺭﺍ ﺗﻘﻮﻳﺖ ﻣﻲﻛﻨﺪ. ﺑﺴﻴﺎﺭﻱ ﺍﺯ ﻭﺍﻟﺪﻳﻦ ﻛﻪ ﻛﻮﺩﻛﺎﻥ ﻟﺠﺒﺎﺯ، ﭘﺮﺧﺎﺷﮕﺮ ﻭ ﺗﻤﺮﻛﺰ ﻭ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮﻱ ﺑﻪ ﺑﻲ ﻧﻈﻢ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻣﻌﻤﻮﻻ ﺭﻓﺘﺎﺭﻫﺎﻱ ﻣﻨﻔﻲ ﻛﻮﺩﻛﺸﺎﻥ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺩﻟﻴﻞ ﺑﻪ ﺗﺪﺭﻳﺞ ﻣﻨﻔﻲ ﮔﺮﺍ ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﻛﻤﺘﺮ ﺭﻓﺘﺎﺭﻫﺎﻱ ﻣﺜﺒﺖ ﻛﻮﺩﻙ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﻲﺑﻴﻨﻨﺪ. ﻛﻮﺩﻛﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ ﻛﻪ ﻭﺍﻟﺪﻳﻦ ﺁﻥﻫﺎ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﻪ ﺭﻓﺘﺎﺭﻫﺎﻱ ﻧﺎﻣﻨﺎﺳﺐ ﺁﻥﻫﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﻲﺩﻫﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻧﺪﺭﺕ ﺭﻓﺘﺎﺭﻫﺎﻱ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﺁﻥﻫﺎ ﻣﻮﺭﺩ ﺗﻮﺟﻪ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻲﮔﻴﺮﺩ، ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﻳﻦ ﺑﻪ ﺭﻓﺘﺎﺭﻫﺎﻱ ﻧﺎﻣﻨﺎﺳﺐ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﻲﺩﻫﻨﺪ.
ﺭﺍﻩﻫﺎﻳﻲ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺳﺎﺩﻩ ﺍﻱ ﺑﺮﺍﻱ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺭﻓﺘﺎﺭﻫﺎﻱ ﻣﺜﺒﺖ ﻛﻮﺩﻙ ﻭ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﺍﺯ ﺍﻳــﻦ ﻛﻪ ﺍﻭ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﭘﺪﺭ ﻳﺎ ﻣﺎﺩﺭﺵ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ:
ﺭﻭﺵ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺟﻌﺒﻪ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﺧﻮﺏ
«ﺟﻌﺒﻪ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﺧﻮﺏ» ﺭﻭﺵ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺳﻮﺩﻣﻨﺪﻱ ﺑﺮﺍﻱ ﺗﺎﻳﻴﺪ ﺭﻓﺘﺎﺭﻫﺎﻱ ﻣﺜﺒﺖ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻥ ﺍﺳﺖ. ﻳﻚ ﺟﻌﺒﻪ ﺭﺍ ﺭﻭﻱ ﻳﺨﭽﺎﻝ، ﭘﻴﺸﺨﻮﺍﻥ، ﻣﻴﺰ ﻳــﺎ ﻫﺮ ﺟﺎﻱ ﺩﻳﮕﺮﻱ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﻫﻴﺪ ﻭ ﺭﻭﻱ ﺁﻥ ﺑﻨﻮﻳﺴﻴﺪ: «ﺟﻌﺒﻪ ﺭﻓﺘﺎﺭﺧﻮﺏ». ﻫﺮ ﮔﺎﻩ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﺧﻮﺑﻲ ﺍﺯ ﺳﻮﻱ ﻛﻮﺩﻛﺘﺎﻥ ﺷﺪﻳﺪ (ﻣﺜﻞ ﻫﻤﻜﺎﺭﻱ ﻭ ﺷﺮﺍﻛﺖ ﺑﺎ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ، ﺟﻴﻎ ﻭ ﺩﺍﺩ ﻧﺰﺩﻥ، ﻛﻤﻚ ﺩﺭ ﻛﺎﺭﻫﺎﻱ ﺧﺎﻧﻪ ﻭ ﻏﻴﺮﻩ) ﻳﻚ ﺗﻜﻪ ﻛﺎﻏﺬ ﺑﺮﺩﺍﺭﻳﺪ ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺩﻳﺪﻩ ﺍﻳﺪ ﺭﻭﻱ ﺁﻥ ﺑﻨﻮﻳﺴﻴﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺟﻌﺒﻪ ﺑﻴﺎﻧﺪﺍﺯﻳﺪ. ﺷﺎﻳﺪ ﺗﺮﺟﻴـﺢ ﺑﺪﻫﻴﺪ ﺑﻪ ﻓﺮﺯﻧﺪﺗﺎﻥ ﺑﮕﻮﻳﻴﺪ ﻛﻪ ﻳﻚ ﻛﺎﺭ ﺧﻮﺏ ﺩﺭ ﺟﻌﺒﻪ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻪﺍﻳﺪ. ﺩﺭ ﭘﺎﻳــﺎﻥ ﺭﻭﺯ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎ ﻓﺮﺯﻧﺪﺗﺎﻥ ﺗﻤﺎﻡ ﻛﺎﻏﺬﻫﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺟﻌﺒﻪ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺁﻭﺭﻳﺪ ﻭ ﺑﺨﻮﺍﻧﻴﺪ. ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺷﻮﻳﺪ ﻛﻪ ﻓﺮﺯﻧﺪﺗﺎﻥ ﺗﻮﺟﻪ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻣﺜﺒﺖ ﺧﻮﻳﺶ ﻣﻲ ﻓﻬﻤﺪ ﻭ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﺁﮔﺎﻫﻲ ﺑﻴﺸﺘﺮﻱ ﭘﻴﺪﺍ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ. ﭼﻨﺪ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺍﺯ ﺗﻮﺟﻪ ﻛﺮﺩﻥ، «ﺁﻓﺮﻳﻦ ﺁﺭﺵ ﺟﺎﻥ ﻛﻪ ﺩﺍﺭﻱ ﺑﺎ ﻣﻜﻌﺐ ﻫﺎﻱ ﺳﻔﻴﺪ ﻭ ﺯﺭﺩ ﻳﻚ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺰﺭگ ﺩﺭﺳﺖ ﻣﻲ ﻛﻨﻲ». « ﺁﻓﺮﻳﻦ ﻋﺰﻳﺰﻡ ﻛﻪ ﺍﺳﺒﺎﺏ ﺑﺎﺯﻱ ﻫﺎﻳﺖ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺍﺗﺎﻕ ﺟﻤﻊ ﻛﺮﺩﻱ».
ﺭﻭﺵ ﭘﺎﺩﺍﺵ ﺩﺍﺩﻥ
ﭘﺎﺩﺍﺵ ﺩﺍﺩﻥ ﺑﻪ ﻛﻮﺩﻙ، ﻳﻌﻨﻲ ﺍﻳﻦ ﻛﻪ ﻛﻮﺩﻙ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﻮﺩ ﻛﺪﺍﻡ ﻛﺎﺭﺵ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﻣﻮﺭﺩ ﺗﺎﺋﻴﺪ ﻭﺍﻟﺪﻳﻦ ﺍﺳﺖ. ﭘﺎﺩﺍﺵ ﺩﺍﺩﻥ ﺟﺎﻳﮕﺰﻳﻦ ﺗﻮﺟﻪ ﻛﺮﺩﻥ ﻧﻴﺴﺖ. ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﻭﺍﻟﺪﻳﻦ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻣﺜﺒﺖ ﻛﻮﺩﻙ ﺧﻮﺩ ﺣﺮﻑ ﺑﺰﻧﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺑﻌﻀﻲ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﺍﺯ ﺗﻤﺠﻴﺪ ﻭ ﭘﺎﺩﺍﺵ ﻧﻴﺰ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻛﻨﻨﺪ. ﭘﺎﺩﺍﺵﻫﺎ ﺑﻪ ﺩﻭ ﺩﺳﺘﻪ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻲ ﻭ ﻏﻴﺮ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻲ ﺗﻘﺴﻴﻢ ﻣﻲ ﺷﻮﻧﺪ:
الف - ﭘﺎﺩﺍﺵﻫﺎﻱ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻲ
ﺷﺎﻣﻞ ﭘﺎﺩﺍﺵ ﻫﺎﻱ ﻛﻼﻣﻲ، ﻓﻴﺰﻳﻜﻲ ﻭ ﻓﻌﺎﻟﻴﺘﻲ ﺍﺳﺖ.
ﭘﺎﺩﺍﺵ ﻛﻼﻣﻲ
ﺑﺮﺍﻱ ﻛﻮﺩﻛﺎﻥ ﺧﺮﺩﺳﺎﻝ، ﭘﺎﺩﺍﺵﻫﺎﻱ ﻛﻼﻣﻲ ﻣﻬﻢﺗﺮﻳﻦ ﭘﺎﺩﺍﺵ ﺍﺳﺖ. ﺍﻳﻦ ﭘﺎﺩﺍﺵﻫﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﺗﺸﻮﻳﻖ ﻭ ﺗﻤﺠﻴﺪ ﺍﺯ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻣﻄﻠﻮﺑﻲ ﻛﻪ ﻛﻮﺩﻙ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺍﺩﻩ ﻭ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺁﻥ ﺗﺸﻮﻳﻖ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﺑﺎﺷﺪ. ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﻣﺜﺎﻝ: «ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻛﻪ ﺍﺳﺒﺎﺏ ﺑﺎﺯﻱ ﻫﺎﻳﺖ ﺭﺍ ﺟﻤﻊ ﻛﺮﺩﻱ ﺍﺯ ﺗﻮ ﻣﺘﺸﻜﺮﻡ»
ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻛﻮﺩﻛﺎﻥ ﺩﺭ ﺳﻨﻴﻦ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻣﺪﺭﺳﻪ ﺍﻳﻦ ﺗﻮﺿﻴﺤﺎﺕ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺍﻫﻤﻴﺖ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﻭ ﺑﺎﺯﺧﻮﺭﺩ ﺑﻪ ﻛﻮﺩﻛﺎﻥ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﻮﺩ ﺍﺣﺘﻤﺎﻝ ﻳﺎﺩﮔﻴــﺮﻱ ﺭﻓﺘﺎﺭﻫﺎﻱ ﻣﻨﺎﺳــﺐ ﺩﺭ ﺁﻧﺎﻥ ﺑﻴﺸــﺘﺮ ﻣﻲﺷــﻮﺩ. ﻧﺤﻮﻩ ﺑﻴﺎﻥ ﭘــﺎﺩﺍﺵ ﻫﺎﻱ ﻛﻼﻣﻲ ﺩﺭ ﺗﻘﻮﻳﺖ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻣﺜﺒﺖ ﻛﻮﺩﻙ ﺑﺴــﻴﺎﺭ ﻣﻬﻢ ﺍﺳــﺖ ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺗﻮﺟﻪ ﺷﻮﺩ، ﺍﮔﺮ ﻳﻚ ﺟﻤﻠﻪ ﺗﺸﻮﻳﻘﻲ ﺑﺎ ﻫﻴﺠﺎﻥ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻭ ﺑﺎ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺑﻬﺘﺮﻱ ﺑﻴﺎﻥ ﺷﻮﺩ ﺗﺎﺛﻴﺮ ﺑﻴﺸﺘﺮﻱ ﻣﻲﮔﺬﺍﺭﺩ.
ﭘﺎﺩﺍﺵ ﻓﻴﺰﻳﻜﻲ
ﻫﺮﮔﺎﻩ ﻛﻮﺩﻙ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻣﻄﻠﻮﺏ ﻭ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺍﺩ ﻣﻲ ﺗﻮﺍﻧﻴﺪ ﺑﺎ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺩﺳﺖ ﺍﻭ ﻭ ﻟﻤﺲ ﻛﺮﺩﻧﺶ، ﻳﺎ ﺩﺳﺖ ﺭﻭﻱ ﺷﺎﻧﻪ ﻛﻮﺩﻙ ﮔﺬﺍﺷﺘﻦ، ﺑﻐﻞ ﻛﺮﺩﻥ ﻭ ﺑﻮﺳﻴﺪﻥ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﭘﺎﺩﺍﺵ ﻓﻴﺰﻳﻜﻲ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺗﺸﻮﻳﻖ ﻛﻨﻴﺪ. ﺑﺴﻴﺎﺭﻱ ﺍﺯ ﻭﺍﻟﺪﻳﻦ ﻛﻮﺩﻛﺎﻥ ﻟﺠﺒﺎﺯ ﺑﻪ ﺩﻟﻴﻞ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻣﻨﻔﻲ ﻛﻮﺩﻛﺸﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺗﻤﺎﺱﻫﺎﻱ ﻓﻴﺰﻳﻜﻲ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻛﻮﺩﻙ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﻗﺮﺍﺭ ﻧﻤﻲﻛﻨﻨﺪ، ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﮔﺮﻭﻩ ﺍﺯ ﻭﺍﻟﺪﻳﻦ ﺗﻮﺻﻴﻪ ﻣﻲﺷﻮﺩ ﺑﺮﺍﻱ ﻛﺎﻫﺶ ﭘﺮﺧﺎﺷگرﻱ، ﻟﺠﺒﺎﺯﻱ، ﻧﻖﺯﺩﻥ ﻭ ﺑﻬﺎﻧﻪﮔﻴﺮﻱ ﻛﻮﺩﻛﺸﺎﻥ ﺍﺯ ﭘﺎﺩﺍﺵ ﻫﺎﻱ ﻓﻴﺰﻳﻜﻲ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻛﻨﻨﺪ.
ب - پاداش های غیر اجتماعی
ﺷــﺎﻣﻞ ﺩﺍﺩﻥ ﺍﺷﻴﺎﻱ ﺩﻟﺨﻮﺍﻩ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻳﻚ ﺍﺳﺒﺎﺏ ﺑﺎﺯﻱ ﺍﺳﺖ. ﭘﺎﺩﺍﺵﻫﺎﻱ ﻏﻴﺮﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻲ ﻧﻴﺰ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ ﺗﺸﻮﻳﻖ ﻭ ﺗﻤﺠﻴﺪ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎﺷﺪ. ﺁﻥ ﭼﻪ ﺑﺮﺍﻱ ﻛﻮﺩﻙ ﻣﻬﻢ ﺍﺳﺖ ﺗﻮﺟﻪ ﻭﺍﻟﺪﻳﻦ ﺍﺳﺖ.
ﺑﻪ ﺳﻪ ﺍﺻﻞ ﻣﻬﻢ ﺩﺭ ﭘﺎﺩﺍﺵ ﺩﺍﺩﻥ ﺗﻮﺟﻪ ﻛﻨﻴﺪ:
ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻣﻄﻠﻮﺏ ﭘﺎﺩﺍﺵ ﺑﺪﻫﻴﺪ.
ﺩﺭ ﺍﺑﺘﺪﺍ ﻫﺮ ﺯﻣﺎﻥ ﻛﻪ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻣﻄﻠﻮﺏ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺷﺪ ﭘﺎﺩﺍﺵ ﺑﺪﻫﻴﺪ.
ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﺭﻓﺘﺎﺭﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﻣﻲﺧﻮﺍﻫﻴﺪ ﺍﻓﺰﺍﻳﺶ ﻳﺎﺑﻨﺪ ﭘﺎﺩﺍﺵ ﺑﺪﻫﻴﺪ.
ﺭﻭﺵ ﻧﺎﺩﻳﺪﻩ ﮔﺮﻓﺘﻦ
ﺭﻭﺍﻥﺷﻨﺎﺳﺎﻥ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻛﻪ ﻫﺮ ﺭﻓﺘﺎﺭﻱ ﺑﺎ ﺗﻘﻮﻳﺖ، ﭘﺎﻳﺪﺍﺭ ﻣﻲ ﺷﻮﺩ. ﭘﺲ ﺑﻌﻀﻲ ﺍﺯ ﺭﻓﺘﺎﺭﻫﺎﻱ ﻛﻮﺩﻙ ﺍﮔﺮ ﻧﺎﺩﻳﺪﻩ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﻮﻧﺪ، ﺩﺭ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺗﻘﻮﻳﺖ ﻧﺸــﺪﻩ ﻭ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺗﻜﺮﺍﺭ ﻧﻤﻲﺷﻮﻧﺪ. ﺭﻓﺘﺎﺭﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﻣﻲﺗﻮﺍﻥ ﻧﺎﺩﻳﺪﻩ ﮔﺮﻓﺖ ﻋﺒﺎﺭﺗﻨﺪ ﺍﺯ: ﺟﻠﺐ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺷﻜﻞ ﻧﺎﻣﻨﺎﺳﺐ، ﭘﺎﻓﺸﺎﺭﻱ ﺑﺮ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻛﺎﺭﻱ ﻛﻪ ﻭﺍﻟﺪﻳﻦ ﻣﻮﺍﻓﻖ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ، ﮔﺮﻳﻪ ﻛﺮﺩﻥ ﺑﺮﺍﻱ ﺟﻠﺐ ﺗﻮﺟﻪ، ﻗﺸﻘﺮﻕ ﺭﺍﻩ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻦ، ﺟﻴﻎ ﺯﺩﻥ، ﺑﺤﺚ ﻛﺮﺩﻥ.
ﻫﺮ ﻛﺪﺍﻡ ﺍﺯ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﺑﺎﻻ ﻭﻗﺘﻲ ﺑﺮﺍﻱ ﺍﻭﻟﻴﻦ ﺑﺎﺭ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻣﻲ ﺷﻮﻧﺪ ﺍﮔﺮ ﻫﻴﭻ ﮔﻮﻧﻪ ﻋﻜﺲ ﺍﻟﻌﻤﻠﻲ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺍﻃﺮﺍﻓﻴﺎﻥ ﻧﺒﻴﻨﺪ ﺗﻘﻮﻳﺖ ﻭ ﺗﻜﺮﺍﺭ ﻧﻤﻲ ﺷﻮﻧﺪ. ﭘﺲ ﺭﻭﺵ ﻧﺎﺩﻳﺪﻩ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﻳﻜﻲ ﺍﺯ ﺍﺻﻮﻝ ﻣﻬﻢ ﻓﺮﺯﻧﺪﭘﺮﻭﺭﻱ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺍﺭﺍﻱ ﭼﻨﺪ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺍﺳﺖ:
ﺧﻮﺩﺩﺍﺭﻱ ﺍﺯ ﻫﺮ ﮔﻮﻧﻪ ﺗﻤﺎﺱ ﻓﻴﺰﻳﻜﻲ: ﻣﺜﻞ ﺑﻐﻞ ﻛﺮﺩﻥ، ﺑﻮﺳﻴﺪﻥ، ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺩﺳﺖ ﻛﻮﺩﻙ ﻭ ﺯﺩﻥ ﺭﻭﻱ ﺩﺳﺖ ﺍﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺷﻮﺩ.
ﺧﻮﺩﺩﺍﺭﻱ ﺍﺯ ﻫﺮ ﮔﻮﻧﻪ ﺗﻤﺎﺱ ﭼﺸﻤﻲ: ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﻣﺜﺎﻝ ﺍﮔﺮ ﻛﻮﺩﻙ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻧﺎﻣﻨﺎﺳﺒﻲ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﻲﺩﻫﺪ ﻛﻪ ﺷﻤﺎ ﺗﻤﺎﻳﻞ ﺑﻪ ﻗﻄﻊ ﻭ ﺍﺻﻼﺡ ﺁﻥ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﺩﺍﺭﻳﺪ ﻣﺪﺍﻡ ﺑﻪ ﺍﻭﻧﮕﺎﻩ ﻧﻜﻨﻴﺪ، ﭼﺸﻢ ﻏﺮﻩ ﻧﺮﻭﻳﺪ.
ﺧﻮﺩﺩﺍﺭﻱ ﺍﺯ ﻫﺮ ﮔﻮﻧﻪ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﻛﻼﻣﻲ: ﻣﺜﻼ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻧﻬﻲ ﻛﺮﺩﻥ ﺍﺯ ﺣﺮﻓﻲ ﻛﻪ ﺯﺩﻩ ﻭ ﻳﺎ ﺗﻬﺪﻳﺪﻫﺎﻳﻲ ﻣﺜﻞ: «ﺑﺬﺍﺭ ﺑﺎﺑﺎﺕ ﺑﻴﺎﺩ ﺑﻬﺶ ﻣﻲ ﮔﻢ ﻭ ....»
نکته
* معمولا ﺭﻭﺵ ﻧﺎﺩﻳﺪﻩ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺑﺮﺍﻱ ﺭﻓﺘﺎﺭﻫﺎﻳﻲ ﺍﺳــﺖ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻱ ﺍﻭﻟﻴﻦ ﻳﺎ ﺩﻭﻣﻴﻦ ﺑﺎﺭ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﻲ ﺷﻮﺩ.
* ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻛﺎﺭﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺧﻄﺮﻧﺎﻙ ﻫﺴــﺘﻨﺪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺑﺎﺯﻱ ﻛﺮﺩﻥ ﺑﺎ ﻭﺳﺎﻳﻞ ﺗﻴﺰ ﻣﺜﻞ ﭼﺎﻗﻮ ﺍﻳﻦ ﺭﺍﻫﻜﺎﺭ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﻧﻴﺴﺖ.
* ﻣﻤﻜﻦ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﺍﺑﺘﺪﺍﻱ ﺑﻪ ﻛﺎﺭ ﺑﺮﺩﻥ ﺍﻳﻦ ﺭﻭﺵ، ﺑﺮﻭﺯ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﺭﺍ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻭ ﻳﺎ ﺷﺪﻳﺪ ﺗﺮ ﻛﻨﺪ ﻭﻟﻲ ﺑﻪ ﻣﺮﻭﺭ ﺑﻬﺘﺮ ﻣﻲ ﺷﻮﺩ.
ﺭﻭﺵ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺩﺍﺩﻥ
ﺍﻏﻠﺐ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻣﻲ ﺷﻮﺩ ﻛﻪ ﻭﺍﻟﺪﻳﻦ ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺗﻲ ﺑﻪ ﻛﻮﺩﻛﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﻣﻲ ﺩﻫﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺭﺍﺣﺘﻲ ﻧﻤﻲﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺁﻥ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﻫﻨﺪ. ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺗﻲ ﻛﻪ ﻣﻮﺛﺮ ﻭﺍﻗﻊ ﻧﻤﻲ ﺷﻮﻧﺪ ﺩﺍﺭﺍﻱ ﻳﻜﻲ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺧﺼﻮﺻﻴﺎﺕ ﻫﺴﺘﻨﺪ:
ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺕ ﻣﺘﻌﺪﺩ ﻭ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ: ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻧﻮﻉ ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺕ ﭼﻨﺪﻳﻦ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺩﺭ ﻳﻚ ﺯﻣﺎﻥ ﺑﻪ ﻛﻮﺩﻙ ﺩﺍﺩﻩ ﻣﻲ ﺷﻮﺩ ﻣﺎﻧﻨﺪ: «ﺩﺧﺘﺮﻡ ﺣﺎﻻ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺧﻮﺍﺏ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪﻱ، ﺩﻧﺪﺍﻥ ﻫﺎﻳﺖ ﺭﺍ ﻣﺴﻮﺍﻙ ﺑﺰﻥ، ﻟﺒﺎﺳﺖ ﺭﺍ ﺑﭙﻮﺵ، ﻣﻮﻫﺎﻳﺖ ﺭﺍ ﺷﺎﻧﻪ ﻛﻦ ﺍﺗﺎﻗﺖ ﺭﻭ ﺟﻤﻊ ﻛﻦ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺑﻴﺎ ﺻﺒﺤﺎﻧﻪ ﺑﺨﻮﺭ». ﻳﻚ ﺭﺍﻩ ﻣﻮﺛﺮ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺕ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺑﺨﺶ ﻫﺎﻱ ﻛﻮﭼﻚ ﺗﺮ ﺗﻘﺴﻴﻢ ﻛﻨﻴﻢ ﻭ ﻫﺮ ﺑﺨﺶ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ ﻭ ﺟﺪﺍﮔﺎﻧﻪ ﺍﺯ ﻛﻮﺩﻙ ﺑﺨﻮﺍﻫﻴﻢ ﻛﻪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﻫﺪ.
ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺕ ﻣﺒﻬﻢ: ﺩﺳــﺘﻮﺭﺍﺗﻲ ﻫﺴــﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﻭﺍﺿﺢ ﻧﻴﺴــﺘﻨﺪ . ﻣﺜﻞ ﺍﻳﻨﻜﻪ: «ﺑﭽــﻪ ﺧﻮﺑﻲ ﺑﺎﺵ». ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﻛﻮﺩﻙ ﻣﻤﻜﻦ ﺍﺳــﺖ ﻧﺪﺍﻧﺪ ﻛﻪ واقعا چه چیزی ﺍﺯ ﺍﻭ ﺧﻮﺍﺳــﺘﻪ ﻣﻲ ﺷــﻮﺩ. ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺳــﺖ ﺑﻪ ﻛﻮﺩﻙ ﮔﻔﺘﻪ ﺷــﻮﺩ: ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮﻥ ﺭﺍ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﻛﻦ ﺑﺮﻭ ﺑﺨﻮﺍﺏ. ﻫﺮ ﭼﻪ ﺩﺳــﺘﻮﺭ ﺩﺍﻥ ﺍﺧﺘﺼﺎﺻﻲ ﺗﺮ ﺑﺎﺷــﺪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﺣﺘﻤﺎﻝ ﺩﺍﺭﺩ ﻛﻪ ﻛﻮﺩﻙ ﺁﻥ ﺩﺳــﺘﻮﺭ ﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﻫﺪ.
ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺕ ﺳﻮﺍﻟﻲ: ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺕ ﺍﺯ ﻛﻮﺩﻙ ﺳﺆﺍﻝ ﻣﻲ ﺷــﻮﺩ ﻛﻪ ﺁﻳﺎ ﺍﻳﻦ ﻛﺎﺭ ﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﻲﺩﻫﻲ؟ ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻛﺎﺭﻱ ﺩﺍﺩﻩ ﻧﻤﻲﺷﻮﺩ. ﻣﺎﻧﻨﺪ: «ﺁﻳﺎ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻱ ﺍﻻﻥ ﺣﻤﺎﻡ ﻛﻨﻲ؟» ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﻛﻮﺩﻙ ﻟﺠﺒﺎﺯ ﻣﻲ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﻪ ﺳﺎﺩﮔﻲ ﺑﮕﻮﻳﺪ «ﻧﻪ» ﺍﮔﺮ ﺷﻤﺎ ﻣﻨﻈﻮﺭﺗﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﻭ ﺁﻥ ﻛﺎﺭ ﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﻫﺪ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﻃﻮﺭﻱ ﺑﭙﺮﺳﻴﺪ ﻛﻪ ﺍﻭ ﻗﺪﺭﺕ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﺑﻠﻪ ﻳﺎ ﺧﻴﺮ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻧﻮﻉ ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺕ ﭘﺮﻫﻴﺰ ﻛﻨﻴﺪ ولی اگر واقعا برایتان فرق نمی کند که مثلا ﻛﻲ ﺣﻤﺎﻡ ﻛﻨﺪ ﻫﻤﻴﻦ ﺍﻻﻥ ﻳﺎ بعدا ﻣﻲ ﺗﻮﺍﻧﻴﺪ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﻫﺎﻱ ﺳﺌﻮﺍﻟﻲ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻛﻨﻴﺪ.
ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺗﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺩﻧﺒﺎﻟﺶ ﺩﻟﻴـﻞ ﻭ ﻣﻨﻄﻖ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﻣﻲ ﺷﻮﺩ: ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﻣﺜﺎﻝ: «ﺍﺳﺒﺎﺏ ﺑﺎﺯﻱﻫﺎﺕ ﺭﺍ ﺑــﺮﺩﺍﺭ ﭼﻮﻥ ﻣﺎﺩﺭﺑﺰﺭﮔﺖ ﺑــﻪ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﻣﻲﺁﻳﺪ ﻭ ﺗﻮ ﻣﻲﺩﺍﻧﻲ ﻛﻪ ﺍﻭ ﺧﺎﻧﻪ ﺗﻤﻴﺰ ﺭﺍ ﺩﻭﺳــﺖ ﺩﺍﺭﺩ.» ﺍﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺩﺳــﺘﻮﺭ ﺩﺍﺩﻥ ﻏﻠﻂ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﻮﺛﺮ ﻧﻴﺴﺖ. ﺍﻣﺎ ﺍﮔﺮ ﺑــﻪ ﺍﻭ ﺑﮕﻮﻳﻴﺪ« ﻣﺎﺩﺭ ﺑﺰﺭگ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﻣﻲ ﺁﻳﺪ ﻭ ﺍﻭ ﺍﻻﻥ ﺧﺎﻧﻪ ﻣﺮﺗﺐ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﺩ، ﭘﺲ ﻟﻄﻔﺎ ﺑﺎﺯﻱﻫﺎﻳﺖ ﺭﺍ ﺟﻤﻊ ﻛﻦ»، ﺍﻳﻦ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﻣﻮﺛﺮﺗﺮ ﺍﺳﺖ. ﺑــﺎ ﭘﺮﻫﻴﺰ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻧﻮﻉ ﺩﺳــﺘﻮﺭﺍﺕ ﻭ ﺭﻋﺎﻳﺖ ﻛﺮﺩﻥ ﺍﺻــﻮﻝ ﺯﻳﺮ ﻣﻲﺗــﻮﺍﻥ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺩﺍﺷــﺖ ﻛﻪ ﻛﻮﺩﻙ ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺕ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺍﺣﺘﻤﺎﻝ ﺑﻴﺸﺘﺮﻱ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﻫﺪ:
ﺗﻮﺟــﻪ ﻛﻮﺩﻙ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﺟﻠﺐ ﻛﻨﻴﺪ ﻭ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺩﺍﺩﻥ ﺑﺎ ﺍﻭ ﺗﻤﺎﺱ ﭼﺸﻤﻲ ﺑﺮﻗﺮﺍﺭﻛﻨﻴﺪ.
ﺑﺎ ﺻـﺪﺍﻱ ﻣﺤﻜﻢ ﻭ ﻗﺎﻃﻊ ﺑــﺎ ﻛﻮﺩﻙ ﺻﺤﺒﺖ ﻛﻨﻴﺪ. ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺻﺪﺍﻳﺘﺎﻥ ﺑﻠﻨﺪ ﻭ ﺧﺸﻦ ﻧﺒﺎﺷﺪ.
ﺩﺳﺘﻮﺭﻱ ﺑﻪ ﻛﻮﺩﻙ ﺑﺪﻫﻴﺪ ﻛﻪ ﻭﺍﺿﺢ ﻭ ﺳﺎﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ.
ﺑﻪ ﺟﺎﻱ ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺕ ﻣﻨﻔﻲ، ﺍﺯ ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺕ ﻣﺜﺒﺖ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻛﻨﻴﺪ.(مثلا نگویید ﺑﺎﺷﻪ ﺗﻜﺎﻟﻴﻔﺖ ﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻧﺪﻩ! ﺑﻬﺘﺮﻩ ﺑﮕﻮﻳﻴﻢ ﺑﺮﻭ ﺗﻜﺎﻟﻴﻔﺖ ﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺑﺪﻩ)
ﺍﮔﺮﺩﺳﺘﻮﺭ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺍﺩ ﺑﻪ ﺍﻭ ﭘﺎﺩﺍﺵ ﺩﻫﻴﺪ.
ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺕ ﺳﺎﺩﻩ ﺗﺮﻱ ﻛﻪ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﻫﺴﺘﻴﺪ ﻣﻲ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﻫﺪ ﺷﺮﻭﻉ ﻛﻨﻴﺪ.
ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺗﻘﺎﺿﺎﻳﻲ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﻛﻪ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﻫﺪ. ﺯﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﻛﻮﺩﻙ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺩﻳﺪﻥ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻣﻮﺭﺩ ﻋﻼﻗﻪ ﺧﻮﺩ ﺍﺯﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮﻥ ﺍﺳﺖ ًﻣﺜﻼ ﺯﻣﺎﻥ ﻣﻨﺎﺳﺒﻲ ﺑﺮﺍﻱ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺩﺍﺩﻥ ﻧﻴﺴﺖ.
ﻧﺘﺎﻳﺞ ﺣﺎﺻﻞ ﺍﺯ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﭘﺮﻭﺭﻱ ﻣﺜﺒﺖ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﻭ ﺍﺟﺘﻤﺎع
سلامت جسمانی
ﺍﻳﻦ ﻧﻮﻉ ﺍﺯ ﻣﻬﺎﺭﺕﻫﺎ ﺷﺎﻣﻞ ﻣﻬﺎﺭﺕﻫﺎﻳﻲ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺭﺷﺪ ﺣﺮﻛﺘﻲ ﻭ ﺗﻌﺎﺩﻝ، ﺣﻔﻆ ﺗﻐﺬﻳﻪ ﻣﻨﺎﺳــﺐ، ﻛﻨﺘﺮﻝ ﻭﺯﻥ، ﺳﻼﻣﺖ ﺟﺴﻤﺎﻧﻲ، ﻭﺭﺯﺵ، ﻛﻨﺘﺮﻝ ﺍﺳــﺘﺮﺱ ﻭ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖﻫﺎﻱ ﺗﻔﺮﻳﺤﻲ ﻣﻲﺷﻮﺩ. ﺳــﻼﻣﺖ ﺟﺴﻤﺎﻧﻲ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻧﺰﺩﻳﻚ ﻭ ﻭﺍﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﺳﻼﻣﺖ ﺭﻭﺍﻧﻲ ﺍﺳﺖ.
ﺍﺭﺗﻘﺎﻯ ﻛﻴﻔﻴﺖ ﺯﻧﺪﮔﻲ ﺩﺭ ﻛﻮﺩﻛﺎﻥ
ﺁﻣﻮﺯﺵ ﻣﻬﺎﺭﺕ ﻫﺎﻱ ﺍﺭﺗﺒﺎﻃﻲ ﻭ ﺣﻞ ﻣﺴﺄﻟﻪ، ﺑﺎﻋﺚ ﺍﻓﺰﺍﻳﺶ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﺑﻪ ﻧﻔﺲ ﻭ ﻛﻴﻔﻴﺖ ﺯﻧﺪﮔﻲ ﻛﻮﺩﻛﺎﻥ ﻭ ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ﺗﺤﺼﻴﻠﻲ ﺁﻥﻫﺎ ﻣﻲﺷﻮﺩ.
ﺑﻬﺒﻮﺩ ﺭﻭﺍﺑﻂ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ
ﺍﮔﺮ ﻭﺍﻟﺪﻳﻦ ﻣﻬﺎﺭﺕ ﻫﺎﻱ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﭘﺮﻭﺭﻱ ﺭﺍ ﺑﻴﺎﻣﻮﺯﻧﺪ، ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺑﻬﺘﺮﻱ ﺑﺎ ﻓﺮﺯﻧﺪﺷــﺎﻥ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﺩﺭ ﻧﺘﻴﺠــﻪ ﺩﺭﮔﻴﺮﻱﻫﺎﻱ ﻭﺍﻟﺪﻳﻦ ﺩﺭﺧﺼﻮﺹ ﺷــﻴﻮﻩ ﺻﺤﻴﺢ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﻛﻮﺩﻙ ﻛﺎﻫﺶ ﻣﻲﻳﺎﺑﺪ.
ﻛﺎﻫﺶ ﺳﻮء ﺭﻓﺘﺎﺭ ﺑﺎ ﻛﻮﺩﻛﺎﻥ
ﻛﻮﺩﻛﺎﻥ ﻣﺒﺘﻼ ﺑﻪ ﺍﺧﺘﻼﻝ ﻫﺎﻱ ﺭﻓﺘﺎﺭﻱ ﻣﺸﻜﻼﺕ ﻓﺮﺍﻭﺍﻧﻲ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻱ ﻭﺍﻟﺪﻳﻦﺷﺎﻥ ﺑﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﻣﻲ ﺁﻭﺭﻧﺪ. ﺍﻳﻦ ﻛﻮﺩﻛﺎﻥ ﺭﻓﺘﺎﺭﻫﺎﻳﻲ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﻲﺩﻫﻨﺪ ﻛﻪ ﺗﺎﺛﻴﺮ ﻣﻨﻔﻲ ﺑﺮ ﺍﻃﺮﺍﻓﻴﺎﻥﺷﺎﻥ (ﻭﺍﻟﺪﻳﻦ، ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻭ ﻣﻌﻠﻤﺎﻥ) ﻣﻲﮔﺬﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﻭﺍﻛﻨﺶﻫﺎﻱ ﻧﺎﺧﻮﺷﺎﻳﻨﺪ ﺍﻃﺮﺍﻓﻴﺎﻥ ﺑﻪ ﻛﻮﺩﻙ ﺑﺎﻋﺚ ﺗﻘﻮﻳﺖ ﺑﻴﺸـﺘﺮ ﺭﻓﺘﺎﺭﻫﺎﻱ ﻧﺎﺩﺭﺳﺖ ﻛﻮﺩﻙ ﻣﻲﺷﻮﺩ. ﺑﺮﺍﻱ ﻛﺎﻫﺶ ﺭﻓﺘﺎﺭﻫﺎﻱ ﻣﻨﻔﻲ ﺩﺭ ﻛﻮﺩﻛﺎﻥ ﺑﻪ ﻭﺍﻟﺪﻳﻦ ﺗﻮﺻﻴﻪ ﻣﻲﻛﻨﻴﻢ ﺭﻭﺵﻫﺎﻳﻲ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻘﺎﻟﻪ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﻜﺎﺭ ﺑﺒﻨﺪﻧﺪ.
ﺍﻓﺰﺍﻳﺶ ﺭﺿﺎﻳﺖ ﻭﺍﻟﺪﻳﻦ
ﺁﻣﻮﺯﺵ ﻣﻬﺎﺭﺕ ﻫﺎﻱ ﻓﺮﺯﻧﺪﭘﺮﻭﺭﻱ ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﻛﺎﻫﺶ ﺍﺳﺘﺮﺱ ﻭ ﺍﻓﺰﺍﻳﺶ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩﺑﻪﻧﻔﺲ ﺩﺭ ﻭﺍﻟﺪﻳﻦ ﻣﻲﺷﻮﺩ. ﺍﮔﺮ ﻭﺍﻟﺪﻳﻦ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﻳﺎﺩﮔﻴﺮﻱ ﺑﻬﺒﻮﺩ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﻣﺘﻘﺎﺑﻞ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﺑﻪ ﻳﺎﺩﮔﻴﺮﻱ ﻛﻨﺘﺮﻝ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻛﻮﺩﻛﺎﻥ - ﻭﺍﻟــﺪ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﻧﺪ ﺭﻓﺘﺎﺭﻫﺎﻱ ﻓﺮﺯﻧﺪﺷﺎﻥ ﺑﻪ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺑﻬﺒﻮﺩ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﻭ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﻫﻢ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺭﺿﺎﻳﺖ ﺑﻴﺸﺘﺮﻱ ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ.
پ
منبع:
فصلنامه بهورز
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼