سن سینه خیز رفتن (۲)

هرچه کودک‌تان بزرگ‌تر می‌شود علاقه‌اش به استقلال در حرکت هم بیشتر می‌شود. با ما باشید تا ببینید فرزندتان چطور از خزیدن به یک دونده ماهر تبدیل می‌شود. کودک شما با بزرگ شدن تحرکش هم بیشتر می‌شود. او ابتدا با رفلاکس‌های نوزادی آغاز می‌کند تا حرکاتش به صورت اختیاری و ارادی در بیایند. در مطلب قبل درباره سینه‌خیز رفتن و خزیدن کودکان نوپا صحبت شد، اگر دوست دارید بدانید آن نوزاد ناتوان و کم تحرک چطور ناگهان می‌غلتد، می‌ایستد و راه می‌افتد تا بدود این مطلب را تا آخر بخوانید.

از گردن گرفتن تا سینه‌خیز رفتن
از ۷ ماهگی به بعد نوزادان تلاش‌شان را برای سینه‌خیز رفتن آغاز می‌کنند. اما برای این کار باید ابتدا مرحله گردن گرفتن را پشت سر گذاشته باشند. تلاش کودک برای بالاگرفتن گردنش در حالت دمر به او کمک می‌کند تا ماهیچه‌های گردن و پشتش را محکم و قوی کند. شما می‌توانید با دمر گذاشتن او و حرکت دادن اسباب‌بازی‌های صدادار یا حتی ظرف نخود و لوبیا بالای سرش او را برای این کار تحریک کرده و این مهارت را در او تقویت کنید.


این تمرینات ساده باعث می‌شود سریع‌تر این مرحله را بگذراند و تلاش‌هایش را برای نشستن به صورت مستقل شروع کند. هر چه زود‌تر به این مهارت‌ها برسد زود‌تر به مرحله بعدی یعنی خزیدن و سینه‌خیز رفتن می‌رسد. تا ۹ ماهگی نوزاد شما دیگر در این مهارت استاد شده، تعادل لازم برای نشستن را به دست آورده و همین تعادل به او کمک می‌کند تا در حالت نشسته یک دستش را بالا بیاورد و بدون این‌که از پشت واژگون شود آن را تکان دهد. حالا نوزاد آماده سینه‌خیز رفتن است. همه نوزادان به یک روش سینه‌خیز نمی‌روند. بعضی‌ها با خزیدن به صورت نشسته با باسن‌شان حرکت می‌کنند و بعضی‌ها به جای جلو رفتن، عقب عقب حرکت می‌کنند. برخی هم ممکن است با غلت زدن‌های پی‌درپی مسیری را طی کنند.

مدتی طول می‌کشد تا نوزادان در چهار دست و پا رفتن مهارت پیدا کنند. چهار دست و پا رفتن ضربدری مرحله آخر است که در آن دست‌ها و پاهای مخالف را با هم تکان می‌دهد و سرعتش بیشتر می‌شود. در این حالت مغز نوزاد باید پیام را از هر دو طرف بدن دریافت کرده و هماهنگی مناسب بین اندم‌ها را ایجاد کند. هر چه کودک‌تان تلاش و پشتکارش بیشتر باشد عضلات دست‌ها و پا‌هایش قوی‌تر شده و بهتر تعادلش را حفظ می‌کند. بیشتر نوزادان تا یک سالگی مهارت کافی برای چهار دست و پا رفتن را کسب می‌کنند و آن وقت دیگر شما باید مدام دنبال‌شان بدوید. می‌توانید با فراهم کردن شرایط مناسب کودک‌تان را تشویق کنید؛ اما به یاد داشته باشید هیچ وقت او را وادار به انجام کاری نکنید، زمانی‌که وقتش برسد او خودش علاقه کافی برای این کار نشان خواهد داد.

تمریناتی که به کودک شما کمک می‌کند تا بهتر این دوران را پشت سر بگذارد:
یک اسباب بازی زیبا و رنگارنگ را در چند قدمی او قرار دهید و از او بخواهید خودش را به آن برساند، این کار باعث می‌شود تا برای رسیدن به اسباب بازی دستش را دراز کند. اسباب بازی را خیلی دور قرار ندهید تا دست کودک به آن برسد. با این کار او اعتماد لازم برای حرکت دادن دست و پایش را به دست می‌آورد. هر بار که موفق شد، او را تشویق کرده و اسباب بازی را کمی عقب‌تر بگذارید تا بار دیگر تلاش کند. می‌توانید این کار را در مرحله بعدی با یک سبد یا جعبه بزرگ انجام دهید. سبد را پر از اشیا مختلف و رنگارنگ کنید و در فاصله چند قدمی او قرار دهید و سپس او را تشویق کنید برای جست‌وجو در سبد به سمتش حرکت کند.

کودک‌تان را دمر بگذارید و به آرامی شکمش را بالا بیاورید تا به صورت مصنوعی روی چهار دست و پا قرار بگیرد. سپس به آرامی او را‌‌ رها کنید و ببینید آیا دست‌ها و پا‌هایش قدرت تحمل وزنش را دارند یا نه. اگر کودک در این حالت توانست تعادلش را حفظ کند او را به حرکت دادن دست‌ها و پا‌هایش تشویق کنید.

ادامه دارد...