برای باهوش شدن کودک چکار کنیم؟

نی نی بان: اگر شما دانشمندی مشتاق در کنار خود دارید احتمالا به حضور آن آگاهید؟ این کودکان هستند که ساعت زنگی شما را از هم جدا می‌کنند یا دارویی اسرار آمیز تولید می‌کنند که منفجر شود یا رنگش تغییر کند. آنها با چوب، چرخ یا هر چیز دیگری در اطرافشان اختراعات پیچیده‌ای می‌سازند یا در حال جمع‌آوری سنگ، صدف و سکه هستند.

اگر کودک دبستانی شما شبیه یک دانشمند متولد شده یا به سادگی از او می‌خواهید که جهانش را کشف کند، در اینجا چند ایده برای تشویق داوینچی جوانتان وجود دارد.

علم را در زندگی روزمره خود به کار برید

غذا پختن یکی از روش‌های خوبی است که از طریق آن کودکان قادرند علم را در کار خود مشاهده کنند مانند سوختن، جوشاندن، تغییر رنگ و بافت، بالا وپایین آمدن، جدا و مخلوط شدن مواد با هم. قدمی بزنید و گیاهان، درخت‌ها، برگ‌ها، رد پا و موجودات را در طول مسیرتان بررسی کنید. جستجو در علم درست شبیه زمانی است که شما در هنر رنگ‌ها را با هم ترکیب می‌کنید.

به گردش علمی بروید

از موزه‌های علمی، مراکز تاریخ طبیعی، باغ وحش‌ها و مکان‌های بازی و اکتشاف، به‌خصوص آنهایی که فعالیت‌های در دسترس کودکان دارند، دیدن کنید. گردش علمی به کودک شما اجازه می‌دهد طرح‌هایی را آزمایش کند که شما در خانه تجهیزات، تخصص یا فضای لازم را برای انجام آن ندارید. به علاوه در خارج از خانه، شخص دیگری مسئولیت تمییز کردن آن را به عهده می‌گیرد.

به دنبال کلاس‌های خارج از مدرسه یا اردوهای علمی بگردید

اگر کودک شما اشتیاق زیادی به علم از خود نشان می‌دهد، با ثبت نام او در کلاس‌هایی با رده سنی مختلف یا شرکت در اردوها می‌توانید آنچه در مدرسه برای او اتفاق می‌افتد را تکمیل کنید. موضوعات رایج برای کودکان دبستانی شامل علم شیمی، غذا، بوم‌شناسی محیطی و وسایل کوچک مکانیکی و الکتریکی است. محدودیت این موضوعات اغلب کمتر و کاربردی‌تر از فعالیت‌های کلاسی است.

قرار دادن کودکان با سنین متفاوت در یک کلاس نیز می‌تواند موجب کشفی تازه شود. کودک ۶ ساله شما که نمونه‌های آب را جمع‌آوری می‌کند در کنار دانشمند ۸ ساله‌ای که مهره جمع می‌کند می‌تواند چیزهایی یاد بگیرد که هنوز کشفش نکرده است.

آزمایش کنید

اغلب کودکان از اینکه خانه خود را تبدیل به آزمایشگاه کنند هراسی ندارند. تنها چیزی که برای این کار احتیاج دارند زمان، فضا، مواد و نظارت برای اطمینان از کارشان است.

کاری که شما باید انجام دهید این است که از کثیفی و ریخت و پاش این آزمایش آزرده نشوید. آزمایش علمی فعالیتی پر ریخت و پاش است. بسیاری از این آزمایش‌ها می‌تواند بیرون از خانه انجام شود اما وقتی که در خانه آن را اجرا می‌کنید سطح تمام چیزهایی که در موردش نگرانید را بپوشانید سپس به سراغ آزمایش خود بروید.

آنچه را کودکتان می‌خواهد، دنبال کنید

وظیفه شما این است که کودکتان را در برابر موضوعات علمی زیادی قرار دهید و به او اجازه دهید که خود انتخاب کند. شاید کودک ۵ ساله شما به حیوانات خزنده علاقه دارد ولی اشتیاقی به دیگر حیوانات ندارد. این خوب است. موضوعات دیگر را به او معرفی کنید اما به انتخاب و علاقه اش به یک موضوع خاص، احترام بگذارید.

دید کودکتان را از طریق آزمایشات خانگی گسترده کنید

کودک ۸ ساله شما به شامپانزه علاقمند است. ‌‌به دنبال ‌روش‌های خلاقانه ای بگردید و اشتیاق او را با موسیقی، هنر، نمایش و گردش هماهنگ کنید.‌‌‌‌‌‌ او می تواند کتاب های افسانه ای و غیر افسانه ای درباره شامپانزه را بخواند. همچنین می‌تواند درباره پستانداران نقاشی بکشد یا داستان بنویسد، به باغ وحش برود و از نزدیک رفتار آنها را مورد بررسی قرار دهد.

کودکتان را وادار به اجرای برنامه‌ای خاص نکنید

کودکان با ابتکارعلمی اغلب به دستورالعمل‌ها پاسخ مثبتی نمی‌دهند، آنها ترجیح می‌دهند کارهای خود را دنبال کنند. با این روش است که او یاد خواهد گرفت. وظیفه شما این است که مواد لازم را برای او فراهم کنید و به او اجازه دهید خود را با آن درگیر کند.

یک قانون: اگر کودک شما تمایل داشت به او پیشنهاد همکاری دهید، در غیر این صورت او را تنها بگذارید.

از تعریف بیش از اندازه و اصلاح اشتباهات او اجتناب کنید

در این سن، بهتر است کودک شما به روی فرایند و کشف آن تمرکز کند تا اینکه بخواهد به نتیجه ای مطلوب برسد. بهترین موفقیت های علمی زمانی اتفاق افتاد که کارها به درستی طبق برنامه پیش نرفت. بنابراین کودکتان را تشویق کنید تا چیزهای جدید را امتحان کند و به او این اطمینان را بدهید که خوب است اگر «اشتباه» کند.

به مشاهده بپردازید و از کودکتان بخواهید تا در مورد کاری که می کند یا اتفاقی که در آزمایش او رخ می دهد صحبت کند. از جمله‌هایی چون «چرا فکر می‌کنی آتشفشان فوران بیشتری در آخرین انفجار خود داشت؟» به جای «من فکر می‌کنم اسیدی که استفاده کردی کافی نبود.» استفاده کنید.