روش های بازی با نوزاد، کدامند؟

اگرچه یک نوزاد نمی‌تواند اسباب‌بازی‌ها را در دستش نگه دارد یا در بازی‌های کودکانه مشارکت فعال داشته باشد اما حتی نوزاد چندروزه هم اگر در طول بیشتر ساعت‌های بیداری‌اش با او بازی نکنند، بی‌حوصله و مغموم می‌شود. با این وجود، نباید اضطراب این نیاز به تحریک رشد ذهنی کودکتان باعث شود به خاطر هر دقیقه‌ای که کودکتان بیدار اما تنهاست مدام احساس گناه کنید، بلکه اگر کودکتان آرام است، بی‌حوصله هم نیست و همه چیز مرتب است.

راهکارهای بازی با نوزاد
همان‌طور که گفته شد، اگر کودک آرام و راضی است، بی‌حوصله هم نیست و احساس تنهایی نمی‌کند. یعنی از طرفی، اگر برای بازی کردن با کودک خیلی عجله کنید، ممکن است زمانی را که کودکتان برای استراحت، خیره شدن یا پردازش همهٔ اطلاعات جدیدش نیاز دارد، از او بگیرید. البته، هرچه کودک بیشتر نوازش، غان و غون، لبخند زدن و صحبت کردن ببیند بهتر است ولی خودتان را گیج نکنید، زیرا احتمالاً همان چیزی که خودتان برنامه‌ریزی کرده‌اید و خیلی ناخودآگاه برای بازی با کودکتان انجام می‌دهید از همه بهتر است اما سوای اینها، سه راه اصلی برای تحریک ذهن نوزاد وجود دارد که می‌تواند به شکل زیر باشد:
راه اول: همراهی و معاشرت بزرگسالان بهترین سرگرمی برای نوزاد است، پس راه‌‌هایی برای فراهم کردن این معاشرت پیدا کنید. برای مثال، وقتی زمان خواب کودک نیست، گهوارهٔ نوزاد یا صندلی فنری او را در مرکز فعالیت و شلوغی خانه بگذارید و دیگران را هم تشویق کنید که کنار آن توقف کنند و صحبت کوتاهی با او داشته باشند. همچنین، وقتی چیزی می‌خوانید یا تلویزیون نگاه می‌کنید کودک را کنار خود نگه دارید و عادت کنید در حینی که در خانه می‌چرخید و کاری انجام می‌دهید با او صحبت کنید.
راه دوم: بدانید که در آغوش کسی بودن بهترین چشم‌انداز از محیط اطراف را برای نوزاد فراهم می‌کند. ریتم حرکات شما به همان اندازه که ماساژ دادن یا رقص‌های مختلف برای او لذت‌بخش است و منظرهٔ زندگی‌ که نوزاد در حین عبور شما از پارک یا خیابان می‌بیند و می‌شنود، به اندازهٔ یک فیلم سینمایی جالب است.
پس یک آغوشی کودک یک‌طرفه یا دوطرفهٔ خوب پیدا کنید که برای شما راحت باشد و سر نوزاد را خوب نگه دارد. این آغوشی علاوه بر اینکه به نوزاد موقعیت خوبی برای تماشای دنیای اطراف می‌دهد، این مزیت اضافی را دارد که دست‌های شما را هم آزاد می‌کند تا بتوانید کارهای ساده‌ای مثل کارهای خانه، خرید و موارد مشابه را انجام دهید.
وقتی کودک توانست سرش را بدون کمک و تکیه بالا نگه دارد که معمولاً در حدود ۳ یا ۴ ماهگی اتفاق می‌افتد، گهگاهی کودک را در آغوشی برعکس بنشانید تا پشتش به شما باشد و صورتش رو به بیرون باشد و بتواند هر چیزی را که در اطرافش هست به راحتی ببیند.
راه سوم: به نوزاد چیزهای مختلفی برای نگاه کردن بدهید. یک راه ساده برای انجام این کار این است که تختخواب نوزاد یا صندلی او را در نقاط مختلف و جالب خانه بگذارید. در ابتدا، او قادر نخواهد بود چیزهایی را که در فاصلهٔ بیش از ۳۰ سانتی‌متری او هستند با جزئیات ببیند اما با این وجود، او از بازی ظریف سایه‌های کرکره‌ها روی دیوار مقابل، تکان ملایم یک پردهٔ رنگ روشن در باد، و شکل‌ها و رنگ‌های متغیر یک گل خانگی بزرگ یا درخت یا بوتهٔ بیرون از خانه لذت خواهد برد.
چیزهای جالبی که بتواند از نمای نزدیک نگاه کند و در آنها تعمق کند، بهترین اسباب‌بازی‌ها برای نوزادان هستند. با این حال خود را به آویزها یا اسباب‌بازی‌های گهواره محدود نکنید. بیشتر نوزادان مجذوب و مسحور طرح‌های سیاه و سفید می‌شوند و فلش‌کارت‌های مختلف، آویزها و کتاب‌های مقوایی با طرح‌های دارای تضاد رنگی شدید همه جا در دسترس هستند. می‌توانید چند فلش‌کارت را بین تشک و نرده‌های تخت کودک یا به دیوار کنار تخت بچسبانید. به علاوه، آویزهایی بخرید که طوری طراحی شده‌اند که از زاویهٔ پایین دیده شوند یعنی توسط کودک و نه از بابا و توسط شما.
در کنار اینها، از وسایل معمولی و جالب و ساده و بی‌خطر خانه هم استفاده کنید و آنها را با رعایت ایمنی بالای سرش آویزان کنید. مثلاً خودتان با یک رخت‌آویز لباس که اشیای مختلف و سبکی را به آن وصل کرده‌اید، بالای سرش آویزان کنید یا تخت‌پارک او را خودتان با وسایل مختلف و ایمن تجهیز کنید.
اگر این اشیا را مرتب جابه‌جا کنید، کودک همیشه چیز جدیدی دارد که به آن نگاه کند. به علاوه با این کار،‌ حتی زمانی که شما آنجا نیستید که برایش غان و غون کنید یا برقصید، حواس پنج‌گانهٔ فرزندتان تحریک می‌شود و رشد می‌کند.