اختلال خواب در کودکان، ارتباط آن با طلاق والدین

اختلالات خواب معمولا بر اثر طلاق، مرگ و یا غیبت طولانی پدر و مادر به وجود می آید.

اختلالات خواب معمولا بر اثر طلاق ، مرگ و یا غیبت طولانی پدر و مادر به وجود می آید. زمانی که هماهنگی بین یک زوج ( حتی یکی از آنها که ناسازگاری را شروع کرده) به هم بخورد تعادل رفتار کودک و به خصوص دوره خواب او مختل خواهد شد.

چرت زدنهای بین روز نامرتب می شود. مراسم خواباندن کودک طولانی تر می گردد و شب خیزیهای او نیز افزایش می یابد. کنارآمدن با فشارهای روانی ناشی از بی خوابی به خصوص برای یک نفر بسیار مشکل است. به ویژه اینکه او در تلاش برای ایجاد تفاهم و برگرداندن زندگی از هم پاشیده باشد.

به کودک کمک کنید بهتر بخوابد :

سازگار باشید. سعی کنید تا آنجا که امکان دارد کمتر روش زندگی کودک خود را تغییر دهید. از تغییر منزل ، همسایه ها ، رختخواب ها یا پرستارها خودداری کنید. نوزادان و کودکان در تمام سنین به جریانات عادی زندگی خانوادگی عادت می کنند و تغییرات مکرر موجب بروز شب خیزی خواهد شد.

خوابهای نیمه روز نیز غالبا موجب اختلال در خواب های شبانه می شود. طلاق و جدایی محیط امن خانه را تغییر می دهد و کودک را مجبور میکند در دو جای مختلف بخوابد و به دو روش مختلف زندگی عادت کند. مسلم است که در هیچ یک از خانه ها نمیتواند خوب بخوابد.

کودک در خانه ناپدری مدام با هراس از اینکه ممکن است همین پدر و مادر نیز او را ترک نمایند از خواب بیدار میشود و در خانه نامادری از خواب برمیخیزد زیرا از او خواسته شده در رختخواب جدیدی بخوابد و گاهی اوقات اجازه ندارد در کنار پدر و مادر بخوابد. در صورتی که قبلا در خانه ای که می شناخت اجازه داشت شبی را کنار مادرش بگذراند.

منتظر ظهور نشانه های ناامنی باشید :

به دنبال از هم گسیختن یک زندگی طبیعی است که کودک خود را به نامادری بسیار نزدیک نماید چون می ترسد این والدین هم او را تنها بگذارند. طبیعی است که کودکان دوست ندارند تنها استراحت کنند تنها به بستر بروند و تنها بخوابند. حتی نوزادان هر تغییری را که در خانواده ایجاد شود حس میکنند.

مادر ناراحت است ناراحتی او به نوزاد منتقل میشود و او را بدخواب می کند. ترس ها موجب ایجاد اختلال در خواب کودکان بزرگتر می شود. از خود می پرسند : (( بعد چه خواهد شد؟)) خودشان را سرزنش می کنند که باعث شده اند پدر خانه را ترک گوید.

توجه کنید ! کودک به شما علامت می دهد که نیاز به امنیت دارد :

کودکی که در سابق کاملا مستقل بوده اگر حالا به مادر خود وابسته شود امری بسیار طبیعی است. اگر نوزاد یا کودک شما تمایل دارد در کنار شما بخوابد برای چند ماهی که می کوشد خود را با محیط انطباق دهد درخواست او را با میل و رغبت بپذیرید.

برای کودکان بزرگتر کافی است یک تشک در کنار تختخواب خود بیندازید. به خاطر داشته باشید اگر چه کودک نمیتواند جای خالی همسر شما را پر کند ولی با این کار حداقل به نیازهای عاطفی او پاسخ خواهید داد. بچه های بزرگتر معمولا نسبت به اینکه بزرگتری بخواهد در جستجوی محلی امن به آنها تکیه کند به شدت حساس هستند. چون در آن صورت خود کودک به شدت احساس ناامنی می کند.

این گونه حمایت های دوجانبه در صورتی که کودک نیز از آن برخوردار باشد در خانواده های تک والدینی امری طبیعی است. زمانی که کودک در خانه پدر و مادری خود میخوابد اگر یکی از اشیاء مورد علاقه و آشنای او را در اختیارش بگذارید به خوابیدنش کمک کرده اید.

اشیایی مثل یک تکه پوست بره ، یک پتو و یا خرس اسباب بازی. اگر بچه بزرگتر عادت دارد که شب را در منزل مادر و ناپدری بگذراند در صورت امکان اجازه بدهید این کار را ادامه دهد. هر دو زوج باید در مورد نحوه خوابیدن ، وقت خواب . خواب نیمروز به توافق برسند.

اولین شبی که کودک را به خانه جدید منتقل میکنید در حقیقت مشکل ترین شب زندگی اوست. مادران معمولا گزارش می دهند بعد از اینکه کودک تعطیلات را با پدرش گذراند و به منزل برگشت چند شب طول کشید تا توانستم او را دوباره به روش گذشته بخوابانم.

علت اصلی این مختل شدن نحوه خولب کودکان اختلافی است که در روش زندگی دو خانواده وجود دارد . در منزل مادر و ناپدری معمولا مادر بسیار با دیسیپلین رفتار می کند و مایل است ساعات خواب نیمروز و شب منظم و مشخص باشد. در منزل پدر و نامادری معمولا پدر نقش ((پدران آزادی خواه)) را بازی میکند و در مورد غذا خوردن و ساعت خواب کودک هم نظم را رعایت نمیکند.

این دوگانگی در روش زندگی کودک را آشفته می کند و زمان زیادی می گذرد تا دوباره نظم برقرار شود. برای ایجاد تعادل در نحوه زندگی با توافق دو جانبه میتوان این آشفتگی را کاهش داد و به کودک کمک کرد تا بهتر بخوابد.